Snitowo
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225826 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. _location_map.png) | |
 52°07′50″N 25°26′34″E/52,130556 25,442778 | |
Snitowo (biał. Снітава, Snitawa; ros. Снитово, Snitowo) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie janowskim, w sielsowiecie Horbacha.
Znajduje tu się przystanek kolejowy Snitowo, położony na linii Łuniniec – Żabinka.
Historia
W XIX i w początkach XX w. położone było w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie kobryńskim, w gminie Worocewicze. W XIX w pobliżu wsi powstała stacja kolejowa Snitowo[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym leżało w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie drohickim[a], do 18 kwietnia 1928 w gminie Worocewicze, następnie w gminie Janów[2][3]. W 1921 wieś liczyła 611 mieszkańców, zamieszkałych w 144 budynkach, w tym 551 tutejszych, 34 Żydów i 26 Białorusinów. 577 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 34 mojżeszowego. Stacja kolejowa Snitowo łącznie z kolonią Snitowo Nowe liczyły 28 mieszkańców, zamieszkałych w 3 budynkach, w tym 14 Żydów, 13 Polaków i 1 Białorusina. 14 mieszkańców było wyznania mojżeszowego, 8 rzymskokatolickiego i 6 prawosławnego[2].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi
- ↑ do 12 grudnia 1920 w powiecie kobryńskim
Przypisy
- ↑ Schemat dróg żelaznych europejskiej części Rosji (1912). [dostęp 2022-11-06]. (ros.).
- 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VIII - Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Dz.U. z 1928 r. nr 46, poz. 452
Bibliografia
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2022-11-06]. (ros.).
- Mapa WIG Janów (Poleski). [dostęp 2022-11-06]. (pol.).
_1930_300dpi.jpg){kind=link}