Sokhumi
![]() „Sokhumi” w 2008 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
KAAN 33 |
| Historia | |
| Stocznia |
Yonca-Onuk w Stambule |
| Wejście do służby |
2008 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
115 t pełna |
| Długość |
35,6 m |
| Szerokość |
6,7 m |
| Zanurzenie |
1,4 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o mocy 7396 KM, 2 pędniki wodnoodrzutowe | |
| Prędkość |
45 węzłów |
| Zasięg |
450 Mm przy 14 w. |
| Uzbrojenie | |
| 1 km 12,7 mm | |
| Załoga |
14 |
Sokhumi (სოხუმი) – gruziński okręt patrolowy Straży Wybrzeża, tureckiego typu KAAN 33, zbudowany w 2008 roku w Turcji. Jedyny okręt tego typu w służbie gruzińskiej. Nosi numer burtowy P-24.
Zamówienie i budowa
Okręt został zbudowany dla Gruzji w 2008 roku tureckiej stoczni Yonca-Onuk JV w Stambule[1][2]. Należał do zmodyfikowanego typu KAAN 33, według którego zbudowano wcześniej począwszy od 2004 roku 15 okrętów dla tureckiej Straży Wybrzeża (SG 301 do 315)[3]. Był jedyną jednostką tego typu w służbie Gruzji[2].
Opis
Wyporność pełna wynosiła 115 ton[2]. Długość wynosiła 35,6 m, szerokość 6,7 m, a zanurzenie 1,4 m[2]. Kadłub zbudowany został z zaawansowanych materiałów kompozytowych[2]. Załogę stanowi 14 osób, w tym 6 oficerów[2].
Siłownię stanowią dwa silniki wysokoprężne MTU 12V 4000 M90 o łącznej mocy 7396 KM[2]. Okręt napędzają dwa pędniki wodnoodrzutowe MJP 753 DD[2]. Prędkość maksymalna wynosiła 45 węzłów[2]. Zasięg wynosił 450 Mm przy prędkości 14 w[2].
Uzbrojenie stałe stanowił tylko jeden karabin maszynowy kalibru 12,7 mm na stabilizowanym stanowisku na dziobie[2].
Wyposażenie obejmowało radar nawigacyjny Furuno FR-2127 działający w paśmie I[2].
Służba
Okręt wszedł do służby w Straży Wybrzeża Grecji w połowie 2008 roku[2]. Otrzymał nazwę od miasta Suchumi (gruz. სოხუმი), zapisywaną w zlatynizowanej wersji jako „Sokhumi”, oraz numer burtowy P-24[1]. Okręt przetrwał wojnę rosyjsko-gruzińską w sierpniu 2008 roku (brak jest informacji, czy brał udział w działaniach morskich, w tym potyczce z rosyjskimi okrętami 10 sierpnia)[4].
„Sokhumi” kontynuował dalej służbę w Straży Wybrzeża, będąc jedną z najbardziej wartościowych i największych jej jednostek, a także najszybszą do chwili dostawy kutra „Poti” (P-108) tureckiego typu KAAN 20 w 2010 roku[5]. W kwietniu 2011 i kwietniu 2013 roku reprezentował Gruzję w rejsach międzynarodowego zespołu okrętów na Morzu Czarnym BLACKSEAFOR[6]
Przypisy
- 1 2 Nałęcz 2008 ↓, s. 62.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 284
- ↑ Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 284, 867.
- ↑ Nałęcz 2008 ↓, s. 59-62.
- ↑ Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 284-285.
- ↑ BLACKSEAFOR 2011. blackseavisits.ru. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).
Bibliografia
- IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
- Maciej Nałęcz. Morze Czarne – Rosja vs Gruzja. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 10/2008, październik 2008. Warszawa: Magnum X.
