Royal Charleroi

piłka nożna
Royal Charleroi
Pełna nazwa

Royal Charleroi Sporting Club

Przydomek

Les Zèbres (Zebry)
Les Carolos

Barwy

       

Data założenia

1 stycznia 1904

Liga

Eerste klasse A

Państwo

 Belgia

Stadion

Stade du Pays de Charleroi

Prezes

Fabien Debecq

Trener

Felice Mazzù

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Royal Charleroi Sporting Club – belgijski klub piłkarski, grający w Eerste Klasse, mający siedzibę w mieście Charleroi. Klub rozgrywa swoje mecze na stadionie Stade du Pays de Charleroi, który może pomieścić 22 tysiące widzów.

Miasto Charleroi leży w regionie francuskojęzycznym, dlatego też klub wielokrotnie zatrudniał francuskich piłkarzy. Od sezonu 1985/1986 Charleroi grał nieprzerwanie w pierwszej lidze (Jupiler League). W sezonie 2010/2011 odnotował spadek do niższej klasy rozgrywkowej.

Jest też najbardziej znanym klubem w mieście. Drugi to Olympic Charleroi-Marchienne grający w trzeciej lidze.

Historia

Charleroi Sporting Club został założony 1 stycznia 1904 roku. Na oficjalne zarejestrowanie musiał czekać 3 lata i odbyło się to 24 listopada 1907 roku. 20 lat później zespół awansował do drugiej ligi, a w 1929 do nazwy zespołu dodano przedrostek Royal. W 1947 klub po raz pierwszy awansował do pierwszej ligi.

W 1949 klub ukończył sezon na 4. miejscu (2 punkty straty do Standardu Liège), natomiast rywal z miasta, Olympic Charleroi, zajął 14. miejsce. W 1955 roku Olympic spadł z ligi i zespół Royal Charleroi był jedynym z miasta Charleroi w ekstraklasie. W 1957 jednak zespół Olympic Charleroi powrócił do ekstraklasy, a Royal Charleroi w tym samym sezonie opuścił szeregi najwyższej ligi w kraju. Przez 9 sezonu klub grał na drugim froncie, aż do 1966 roku. W 1969 Royal Charleroi wywalczył wicemistrzostwo Belgii, 5 punktów za Standardem Liège, a w 1971 roku znów opuścił szeregi pierwszej ligi.

W 1974 roku postanowiono zreorganizować liczbę drużyn w pierwszej lidze i powiększono ją z 16 do 20 zespołów. Klub z Charleroi został wybrany jako jeden z nowych beniaminków (podobnie jak zespół Olympic). W 1980 Royal Charleroi przeżył kolejną degradację, a po 5 latach w końcu powrócił do ekstraklasy, w której gra nieprzerwanie od tamtej pory. Od tego czasu najlepszym wynikiem w lidze było 4. miejsce w 1994 roku.

Sukcesy

  • Wicemistrzostwo Belgii: 1969
  • Mistrzostwo 2. ligi: 1947
  • Wicemistrzostwo 2. ligi: 1966
  • Finał Pucharu Belgii: 1978, 1993.

Europejskie puchary

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1969/70 Puchar Miast Targowych 1R NK Zagreb 2–1 3–1 5–2
2R Francja FC Rouen 3–1 0–2 3–3, w.
1994/95 Puchar UEFA 1R Rumunia Rapid Bukareszt 2–1 0–2 2–3
1995 Puchar Intertoto Grupa 10 Izrael Beitar Jerozolima 1–0 3. miejsce
Turcja Bursaspor 0–2
Słowacja FC Košice 2–3
Anglia Wimbledon 3–0
1996 Puchar Intertoto Grupa 4 Dania Silkeborg IF 2–4 3. miejsce
Walia Conwy United 0–0
Polska Zagłębie Lubin 0–0
Austria SV Ried 3–1
2005 Puchar Intertoto 2R Finlandia Tampere United 0–0 0–1 0–1
2015/16 Liga Europy 2Q Izrael Beitar Jerozolima 5–1 4–1 9–2
3Q Ukraina Zoria Ługańsk 0–2 0–3 0–5
2020/21 Liga Europy 3Q Serbia FK Partizan 2–1 (D), Dogr.
PO Polska Lech Poznań 1–2 (D)

Skład na sezon 2020/2021

Nr Poz. Piłkarz
1 BR Francja Nicolas Penneteau
2 OB Bułgaria Ivan Goranov
4 OB Belgia Maxime Busi
5 OB Senegal Modou Diagne
6 OB Macedonia Północna Ǵoko Zajkow
7 PO Togo David Henen
8 PO Ali Gholizadeh
10 NA Kaweh Rezaei
12 PO Belgia Joris Kayembe
13 PO Senegal Christophe Diandy
14 BR Szwecja Joachim Imbrechts
15 NA Belgia Anthony Descotte
16 NA Jamajka Shamar Nicholson
17 OB Grecja Stergos Marinos
Nr Poz. Piłkarz
19 PO Brazylia Lucas Ribeiro Costa
20 PO Wybrzeże Kości Słoniowej Jean Thierry Lazare
22 PO Belgia Gaëtan Hendrickx
23 OB Francja Steeven Willems
24 OB Belgia Dorian Dessoleil
26 PO Madagaskar Marco Ilaimaharitra
27 PO Senegal Mamadou Fall
28 PO Belgia Ken Nkuba
30 OB Belgia Guillaume Gillet
34 PO Belgia Amine Benchaib
40 BR Francja Rémy Descamps
44 PO Japonia Ryōta Morioka
77 PO Belgia Massimo Bruno

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.