Staņislavs Lugailo
| Pełne imię i nazwisko |
Станислав Антонович Люгайло | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
11 kwietnia 2021 | |||||||||
| Obywatelstwo |
radzieckie (1938-1991) | |||||||||
| Pozycja | ||||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||
| ||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | ||||||||||
| ||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||
 | ||||||||||
_pictogram.svg.png){kind=small}
Staņislavs Lugailo[1] (ros. Станислав Антонович Люгайло[2], trb. Stanisław Antonowicz Lugajło; ur. 1 stycznia 1938 w Suchumi, zm. 11 kwietnia 2021 w Charkowie[3]) – radziecki i ukraiński siatkarz, reprezentant Związku Radzieckiego, złoty medalista igrzysk olimpijskich w 1964[4].
Życiorys
Był w składzie reprezentacji Związku Radzieckiego na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964. Reprezentacja ZSRR zajęła 1. miejsce na tej imprezie, a Lugailo nie zagrał w ani jednym meczu. Był zawodnikiem ryskiego klubu Radiotechnik od 1964 do zakończenia kariery sportowej w 1970. Z tym zespołem w mistrzostwach ZSRR zajmował 2. miejsce w 1963, 1965 i 1966 oraz 3. miejsce w 1968 i 1969[1][5].
Na początku lat 70. XX wieku przeprowadził się do Ukraińskiej SRR, gdzie pracował jako trener[1] z donieckimi zespołami Dynamo (mężczyźni) i Spartak (kobiety). W latach 1991–1996 pracował na Filipinach, gdzie był trenerem m.in. reprezentacji żeńskiej i męskiej tego kraju. Po powrocie do Doniecka pełnił funkcję trenera w klubie Medika SzWSM (obecnie Donnuet SzWSM). Przez wiele lat mieszkał w Doniecku[5]. W 2014 przeniósł się do Charkowa, gdzie do śmierci pracował w Wyższej Szkole Kultury Fizycznej i Sportu, a także pomagał trenować żeńską drużynę siatkarską obwodu charkowskiego[3].
W 1970 ukończył Łotewski Państwowy Instytut Kultury Fizycznej. Za osiągnięcia sportowe został w 1990 wyróżniony tytułem Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR[5]. Pomimo iż urodził się na terenie dzisiejszej Gruzji a większość życia spędził na ziemiach ukraińskich to Łotewski Komitet Olimpijski zalicza go do kanonu sportowców narodowości łotewskiej[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 Staņislavs Lugailo. olimpiade.lv. [dostęp 2020-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-15)]. (łot.).
- ↑ Волейбол. Турнир на призы Станислава Люгайло. sportclub-isd.com, 2007-02-02. [dostęp 2021-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-17)]. (ros.).
- 1 2 Сьогодні перестало битися серце Станіслава Люгайла. fvu.in.ua. [dostęp 2021-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-01)]. (ukr.).
- ↑ Stanislav Lyugailo. olympic.org. [dostęp 2020-05-01]. (ang. • fr.).
- 1 2 3 Станислав Люгайло. infosport.ru. [dostęp 2020-04-27]. (ros.).