Stan Pearson
| Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1919 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 lutego 1997 | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Stanley Clare „Stan” Pearson (ur. 11 stycznia 1919, zm. 20 lutego 1997) – angielski piłkarz, który występował na pozycji napastnika.
Kariera klubowa
Karierę piłkarską rozpoczął w Manchesterze United, z którym w maju 1937 podpisał zawodowy kontrakt[1]. Debiut w barwach Czerwonych Diabłów zanotował 13 listopada 1937 w meczu przeciwko Chesterfield. Tydzień później w spotkaniu z Aston Villą zdobył pierwszą bramkę dla United[2]. Podczas II wojny światowej występował gościnnie w Newcastle United, Brighton & Hove Albion i Queens Park Rangers[1].
11 września 1946 w meczu z Liverpoolem na Maine Road (w latach 1941–1949 Manchester United w roli gospodarza rozgrywał swoje mecze na stadionie Manchesteru City, ze względu na zniszczenia po zbombardowaniu stadionu Old Trafford) zanotował hat-tricka; kolejnym piłkarzem United, który dokonał tego w meczu przeciwko The Reds był Dimityr Berbatow we wrześniu 2010[2][3]. 24 kwietnia 1948 w finale Pucharu Anglii, w którym United pokonało Blackpool 4:2, zdobył jedną z bramek[4], a w mistrzowskim sezonie 1951/1952 zdobył ich 22 w 41 występach[2]. Łącznie, biorąc pod uwagę mecze ligowe i pucharowe, wystąpił w United w 343 meczach i zdobył 148 bramek[2].
W lutym 1954 przeszedł do Bury za 4500 funtów, w którym zanotował 122 występy i strzelił 56 goli. W 1957 został grającym menadżerem Chester City, a w latach 1959–1961 menadżerem tego klubu[5].
Kariera reprezentacyjna
Pearson w kadrze narodowej zadebiutował 10 kwietnia 1948 w meczu przeciwko Szkocji. W sumie w barwach narodowych wystąpił 8 razy i zdobył 5 bramek[6].
| # | Data | Miejsce | Mecz | Wynik | Bramki | Rozgrywki |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 10 kwietnia 1948 | Hampden Park | Szkocja – Anglia | 0:2 | British Home Championship | |
| 2. | 9 października 1948 | Windsor Park | Irlandia – Anglia | 2:6 | .svg.png){kind=small} | British Home Championship |
| 3. | 9 kwietnia 1949 | Wembley Stadium | Anglia – Szkocja | 1:3 | British Home Championship | |
| 4. | 16 listopada 1949 | Maine Road | Anglia – Irlandia | 9:2 | | Eliminacje MŚ 1950 |
| 5. | 30 listopada 1949 | White Hart Lane | Anglia – Włochy | 2:0 | mecz towarzyski | |
| 6. | 19 maja 1951 | Goodison Park | Anglia – Portugalia | 5:2 | mecz towarzyski | |
| 7. | 5 kwietnia 1952 | Hampden Park | Szkocja – Anglia | 1:2 | | British Home Championship |
| 8. | 18 maja 1952 | Stadio Comunale | Włochy – Anglia | 1:1 | mecz towarzyski | |
Sukcesy
Manchester United
- Mistrzostwo Anglii (1): 1951/1952
- Puchar Anglii (1): 1947/1948
Przypisy
- 1 2 Legends - Stan Pearson. manutd.com. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
- 1 2 3 4 Stanley Clare „Stan” Pearson. mufcinfo.com. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
- ↑ On this day in 2010: Berbatov hat-trick stuns Liverpool. premierleague.com. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
- ↑ 1948 FA Cup Final. mufcinfo.com. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
- ↑ Obituary: Stan Pearson. independent.co.uk. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).
- ↑ Stanley Clare Pearson. englandstats.com. [dostęp 2015-09-20]. (ang.).