Stanisław Batko (podoficer)
 | |
 plutonowy | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 maja 1928 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
.png){kind=small}
Stanisław Batko (23 kwietnia 1891 w Igołomi, zm. 15 maja 1928 w Borku) – żołnierz Legionów Polskich, armii austriackiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Madeja i Marianny z Dzierzów. Miał dwóch braci: Aleksandra i Wincentego oraz siostrę Helenę. [1] W młodości uczył się kowalstwa, należał do Związku Strzeleckiego oraz do Polskiej Partii Socjalistycznej[2]. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i w szeregach 2 kompanii 4 pułku piechoty walczył na szlaku bojowym formacji legionowych. Podczas walk na Wołyniu, z własnej inicjatywy, na czele kilku żołnierzy przyszedł z odsieczą okrążonemu patrolowi ze swojej kompanii, biorąc do niewoli 6 żołnierzy rosyjskich oraz zdobywając broń[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3]. Po kryzysie przysięgowym, wcielony do armii austriackiej. W 1918, przeniesiony do rezerwy[2].
Zamieszkał w Borku Fałęckim i pracował w tamtejszej fabryce kabli[2]. Zginął w wypadku samochodowym w Borku Fałęckim i tam jest pochowany. Był żonaty, córka Zuzanna Jadwiga (ur. 26 listopada1921)[2].[1]
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 6290)
Przypisy
- 1 2 Centralne Archiwum Wojskowe, https://wbh.wp.mil.pl/pl/.
- 1 2 3 4 5 Polak (red.) 1993 ↓, s. 165.
- ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 56.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Adam Lewicki: Zarys historii wojennej 4-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.