Stanisław Głowiński (lekarz)

Stanisław Głowiński

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1931 Szczuczyn
Data śmierci	9 lipca 2022
Prof. dr hab. n. med.
Specjalność: chirurgia ogólna, chirurgia naczyniowa, angiologia, transplantologia kliniczna
Alma Mater	Akademia Medyczna w Białymstoku
Profesura	14 lipca 1992
Kierownik Kliniki (1987-2001)
Akademia Medyczna w Białymstoku	Klinika Chirurgii Naczyń i Transplantologii
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski; Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Stanisław Głowiński (ur. 31 stycznia 1931 w Szczuczynie, zm. 9 lipca 2022) – polski lekarz, specjalista w zakresie chirurgii ogólnej, chirurgii naczyniowej, angiologii oraz transplantologii klinicznej, profesor nauk medycznych.

Studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Białymstoku (AMB), w 1957 otrzymał dyplom lekarza. W 1971 uzyskał specjalizację II stopnia z chirurgii ogólnej, w 2002 specjalizację w zakresie chirurgii naczyniowej, a w 2004 z angiologii i transplantologii klinicznej^[1].

Stopień doktora nauk medycznych otrzymał w 1970 na podstawie rozprawy Przeszczepy - łaty małych tętnic, zaś doktora habilitowanego w 1982 na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Właściwości hemostatyczne przeszczepów żylnych i poliestrowych^[1].

W 1991 został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1992 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych^[2]. W 2001 mianowano go na stanowisko profesora zwyczajnego^[3].

Pracę zawodową rozpoczął w I Klinice Chirurgii AMB, przekształconej w 1970 w Klinikę Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń. W 1987 współorganizował^[4] proces wyodrębnienia jej w Klinikę Chirurgii Naczyń i Transplantologii w AMB (obecnie: Uniwersytetu Medycznego – UMB), której został kierownikiem i pracował na tym stanowisku do emerytury w 2001^[1].

Jego badania naukowe dotyczyły aktywności hemostatycznej czynnych składników, reaktywnych metabolitów tlenu i antyoksydantów, proteaz lizosomalnych i zawartości kolagenu w ścianach przeszczepów żylnych, poliestrowych, tętnic, żył, żylaków oraz żylaków w stanie zakrzepowego zapalenia; stosowania i wprowadzania nowych przeszczepów naczyniowych w operacjach naprawczych tętnic oraz profilaktyki przeciwzakrzepowej^[5]. Udoskonalił i wprowadził wiele nowych odmian operacji naczyniowych^[1].

W 1989 w Państwowym Szpitalu Klinicznym w Białymstoku (obecnie: Uniwersytecki Szpital Kliniczny), będącym bazą Kliniki, wraz zespołem dokonał pierwszego w województwie podlaskim przeszczepu nerki^[3][6].

Jest autorem ponad 300 publikacji naukowych, w tym kilku książkowych. Wypromował kilkunastu doktorów nauk medycznych. Recenzował 16 prac doktorskich i habilitacyjnych^[7].

• Towarzystwo Chirurgów Polskich (Członek Honorowy)^[8];
• Polskie Towarzystwo Chirurgii Naczyniowej (Członek Honorowy);
• Polskie Towarzystwo Transplantacyjnego (Członek Honorowy);
• European Society for Vascular Surgery;
• European Society for Organ Transplantation.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)^[9];
• Złoty Krzyż Zasługi;
• Medal Komisji Edukacji Narodowej;
• Nagrody Ministra Zdrowia;
• Nagrody Rektora Uczelni za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne;
• Odznaczenia regionalne.

Córka, prof. dr hab. n. med. Barbara Głowińska-Olszewska jest kierownikiem Pracowni Edukacji Diabetologicznej Kliniki Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii z Pododdziałem Kardiologii UMB w Uniwersyteckim Dziecięcym Szpitalu Klinicznym w Białymstoku^[10], syn, dr hab. n. med. Jerzy Głowiński obecnie kieruje Kliniką Chirurgii Naczyń i Transplantologii UMB w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym w Białymstoku^[11].

Po pracy zajmował się m.in. żeglarstwem, turystyką samochodową i słuchaniem muzyki operowej^[1].

Pochowany na Cmentarzu Farnym w Białymstoku^[12].