Stanisław Grzegorzewski
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Stanowisko |
starszy inżynier |
Stanisław Grzegorzewski (ur. w 1842 w Warszawie, zm. 25 stycznia 1903 w Stanisławowie) – porucznik powstania styczniowego.
Życiorys
Urodził się w 1842 w Warszawie[1][2]. Kształcił się na Politechnice w Liège[2]. Po wybuchu powstania styczniowego 1863 wrócił na ziemie polskie i dołączył do wojsk polskich[2]. Służył pod komendą gen. Mariana Langiewicza, w oddziale żuawów śmierci François’a de Rochebrune’a i pułkownika Wojciecha Komorowskiego[2]. Początkowo był sierżantem, potem był oficerem[3] w stopniu porucznika[1][2]. Brał udział w bitwie pod Poryckiem na Wołyniu 2–3 października 1863[2].
Po upadku powstania osiadł w Galicji zamieszkując w Borszczowie[2]. Tam pracował jako starszy inżynier C. K. Wydziału Krajowego[1][2]. Był prezesem tamtejszego gniazda Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i otrzymał tytuł członka honorowego[1][2]. Dla borszczowskiego „Sokoła” wybudował siedzibę (sokolnię)[2].
Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Stanisławowie[2]. Tam zmarł 25 stycznia 1903 w wieku 61 lat[1][2]. Został pochowany na Cmentarzu Sapieżyńskim w Stanisławowie. Był autorem wspomnień powstańczych, spisanych w 1902 i wydanych we Lwowie w roku następnym pod tytułem Wspomnienia osobiste z Powstania 1863 roku[4].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Rożne wiadomości. Zmarli. „Kurjer Lwowski”. Nr 30, s. 4, 30 stycznia 1903.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Kronika. † Stanisław Grzegorzewski. „Gazeta Lwowska”. Nr 906, s. 2, 1 lutego 1903.
- ↑ Grzegorzewski 1903 ↓, s. 60, 62, 261.
- ↑ Grzegorzewski 1903 ↓, s. 1-261.
Bibliografia
- Stanisław Grzegorzewski: Wspomnienia osobiste z Powstania 1863 roku. Lwów: Towarzystwo Wydawnicze, 1903, s. 1-261.
- Stanisław Sławomir Nicieja, Cmentarz Sapieżyński w Stanisławowie, w: „Echa Przeszłości” XXI/2, 2020, s. 197.