Stanisław Kwiatkowski (żołnierz)

Stanisław Kwiatkowski

porucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1893 Frywałd
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 1920 Słobódka
Przebieg służby
Lata służby	1914–1920
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Polska Siła Zbrojna Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 pułk artylerii LP 8 pułk artylerii polowej
Stanowiska	dowódca działonu dowódca baterii dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Stanisław Kwiatkowski (ur. 4 listopada 1893 we Frywałdzie, zmarł 16 czerwca 1920 w Słobódce) – porucznik Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Hipolita i Franciszki z domu Janik.

Od 1907 roku kształcił się w IV krakowskim gimnazjum realnym, maturę zdał już po rozpoczęciu służby w Legionach, 30 stycznia 1915 r. w Wiedniu^[1]. Członek Związku Strzeleckiego od 1913 roku. W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich.

Początkowo na stanowisku instruktora kompanii, następnie przydzielony został do 5 baterii II dywizjonu 1 pułku artylerii. W maju 1915 r. mianowany do stopnia chorążego, objął dowodzenie plutonem w 2 baterii I dywizjonu 1 pułku artylerii. Wyróżnił się podczas walk na Polesiu. Awansowany na podporucznika z dniem 1 listopada 1916 r., rok później został awansowany do stopnia porucznika artylerii. Po ukończeniu kursu w Rembertowie został wyznaczony dowódcą 2 baterii w I dywizjonie 1 pułku artylerii. Po kryzysie przysięgowym w Polskiej Sile Zbrojnej – od 1 września 1917 do 1 lutego 1918 r. pełnił funkcję instruktora na kursie wyszkolenia artylerii, a następnie objął dowództwo oddziału haubic polowych, od 1 marca 1918 r. w stopniu porucznika. 1 października przydzielono go na stanowisko dowódcy (w zastępstwie) samodzielnej baterii w Garwolinie^[2].

Od 22 listopada 1918 roku w Wojsku Polskim, wcielony do 8 pułku artylerii polowej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy III dywizjonu 8 pap. W trakcie walk pod Kowalami w okolicach Słobódki celnym ogniem dział raził wrogie pozycje, umożliwiając tym samym przeprowadzenie przez polską piechotę skutecznego ataku. Zmarł z odniesionych ran w szpitalu w Słobódce^[3] .

Pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (nadanie Orderu Virtuti Militari zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.3447 z 27 grudnia 1921 roku, opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z dnia 27 grudnia 1921 r.^[4]) i awansowany do rangi kapitana. Stanisław Kwiatkowski nie zdążył założyć rodziny^[5].

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 3665)
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Krzyż Niepodległości
• Srebrny Medal Waleczności

• Marek Gałęzowski,  Stanisław Kwiatkowski [w:] idem, „Pilnujcie honoru sztandaru pułkowego”. Oficerowie Legionów Polskich polegli w wojnie polsko-bolszewickiej, Warszawa: IPN, 2024, s. 215-218.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kwiatkowski Stanisław. [dostęp 2020-01-22].
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-01-22].