Stanisław Ludwik Hierowski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz parafialny Parafii Najświętszej Rodziny w Zakopanem |
| Zawód, zajęcie |
urzędnik, adwokat |
| Rodzice |
Stanisław Hierowski, Izabela z Pillerów Hierowska |
| Krewni i powinowaci |
Roman Hierowski (brat) |
| Odznaczenia | |
 | |
Stanisław Ludwik Hierowski ps. Jastrzębiec (ur. 11 listopada 1891 we Lwowie, zm. 2 grudnia 1935 w Zakopanem) – polski prawnik i działacz nacjonalistyczny.
Życiorys
Był synem aktora Stanisława Hierowskiego i Izabeli z Pillerów. Ukończył studia prawnicze, uzyskując tytuł doktora. Początkowo pracował w lwowskim Namiestnictwie Galicji. Podczas wojny polsko-ukraińskiej brał udział w obronie Lwowa, pełniąc funkcję adiutanta, a następnie dowódcy oddziału samochodowego. Po wojnie polsko-bolszewickiej został przeniesiony do rezerwy w stopniu kapitana ze starszeństwem z dnia 1 czerwca 1919 roku i przydziałem do VIII Dyonu Samochodowego w Bydgoszczy[1][2].
Po zakończeniu walk pracował najpierw w Prezydium Rady Ministrów, a od 1923 roku jako sekretarz gminy w Zakopanem oraz jako rządowy komisarz tamtejszego Gremium Właścicieli Pensjonatów, Hoteli i Restauracyj. Kiedy w 1926 roku władze rozwiązały zakopiańską Radę Gminy, powrócił do zawodu adwokata[1]. W 1933 roku został odznaczony Medalem Niepodległości[3].
Był członkiem Związku Ludowo-Narodowego oraz Towarzystwa Popierania Przemysłu i Handlu Polskiego „Rozwój”, gdzie pełnił funkcję sekretarza Sądu Obywatelskiego. Amatorsko zajmował się również teatrem, jako recytator, aktor, reżyser i autor dramatów[1].
Został pochowany na cmentarzu parafialnym Parafii Najświętszej Rodziny przy ul. Nowotarskiej w Zakopanem[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 Stanisław Ludwik Hierowski. fundacja100.pl. [dostęp 2024-11-18].
- ↑ Rocznik oficerski 1923. VIII Dyon Samochodowy. www.wbc.poznan.pl, 1923. [dostęp 2024-11-18].
- ↑ Monitor Polski z dn. 9 listopada 1933, nr 258, poz. 276. monitorpolski.gov.pl, 1933-11-09. [dostęp 2024-11-18].