Stanisław Mazur (1897–1940)
.JPG) | |
 chorąży | |
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Polska Organizacja Wojskowa |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small}   | |
Stanisław Mazur (ur. 16 kwietnia 1897 w Kamionce Strumiłowej, zm. wiosna 1940 w Katyniu) – chorąży piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
syn Pawła i Marii z domu Weber[1]. Uczestniczył w I wojnie światowej, należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. U kresu wojny zgłosił się do 3 Batalionu Strzelców Sanockich. Po uzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 służył w intendenturze 6 Armii sformowanej podczas wojny polsko-ukraińskiej oraz kompanii gospodarczej 19 Dywizji Piechoty (jako sierżant sztabowy), następnie przydzielony do 13 pułku Ułanów Wileńskich[2].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września, został aresztowany przez Sowietów, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku, skąd został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.
20 sierpnia 1922 w Sanoku jego żoną została Zofia z domu Pankiewicz[1][3][4].
Odznaczenia
- Brązowy Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Upamiętnienie
W 2007 pośmiertnie został awansowany do stopnia podporucznika[5].
8 października 2012, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzony Dąb Pamięci upamiętniający Stanisława Mazura[6][7].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 134 (poz. 57).
- ↑ Polscy oficerowie i policjanci zamordowani przez NKWD i pochowani w Katyniu, Miednoje i w Charkowie oraz obywatele RP z tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej. katedrapolowa.pl. [dostęp 2014-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 stycznia 2015)].
- ↑ Zezwolenie wydane Zofii Pankiewiczównej na zawarcie związku małżeńskiego z sierż. sztabowym Stanisławem Mazurem, Sanok 20 XII 1921. muzeumkatynskie.pl. [dostęp 2015-01-18].
- ↑ Grzegorz Gajewski: Sanok - pamiętam, czas: 10,19.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2013-02-27].
- ↑ Jolanta Ziobro. Sanok uczcił ks. Peszkowskiego. „Tygodnik Sanocki”, s. 3, Nr 40 (1089) z 12 października 2012.
- ↑ 5. rocznica śmierci ks. Zdzisława Peszkowskiego. pissanok.pl. [dostęp 2014-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 grudnia 2013)]. (pol.).
Bibliografia
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.