Stanisław Ożóg (żołnierz)
 | |
 sierżant | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 lipca 1916 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1916 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.png){kind=small}
Stanisław Ożóg, ps. „Orzeł”[1] (ur. 14 stycznia 1894 w Skawinie, zm. 4 lipca 1916 pod Kościuchnówką) – sierżant Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 14 stycznia 1894 w Skawinie, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Pawła i Zofii z domu Kuta[2]. Był wychowywany przez brata Jana i jego żonę Klementynę[3]. Ukończył siedem klas szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości. W 1913 był współorganizatorem Związku Strzeleckiego w Skawinie. Od sierpnia 1914 ochotnik w Legionach Polskich. Żołnierz w 2 batalionie, 1 kompanii 5 pułku piechoty Legionów Polskich[2].
Szczególnie odznaczył się w walce pod Konarami i Urzędowem. „W bitwie pod Kościuchnówką dowodził plutonem. Osobistą odwaga i poświęceniem poderwał swoich żołnierzy do ataku na Polską Górę, /.../ Zginął przed linią okopów nieprzyjacielskich”[2]. Za tę postawę został pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari. Był kawalerem, nie miał dzieci[2].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- 1 2 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-04]..
- 1 2 3 4 5 6 Polak (red.) 1993 ↓, s. 156.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-04]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 20.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-04]..
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 82 poz. 190.
- ↑ Wykaz odznaczonych orderem wojskowym „Virtuti Militari“ V kl. oficerów i szeregowych z b. 5-go pułku piechoty Legjonów Polskich., „Żołnierz Polski” (29 (308)), zbrojownia.cbw.wp.mil.pl, 16 lipca 1922, s. 18 [dostęp 2025-05-19] (pol.).
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-04]..
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.