Stanisław Pichla

Stanisław Pichla (ur. 13 czerwca 1929 w Wolicy Ługowej^[1], zm. 11 grudnia 2001^[2]) – polski dyplomata, ambasador PRL w Danii (1973–1978), Irlandii (1977–1979) oraz Algierii (1986–1990); funkcjonariusz wywiadu cywilnego PRL.

Syn Tomasza i Katarzyny. W latach 1949–1953 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zdobył dyplom leśnika^[1].

Od 1952 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[1]. Od września 1953 pracował w Departamencie VII MBP (wywiad zagraniczny). Od 1955 do 1956 w Departamencie I KdsBP, następnie do 30 września 1971 w Departamencie I MSW. W latach 1964–1969 był zastępcą rezydenta rezydentury paryskiej, a oficjalnie – wicekonsulem w Konsulacie Generalnym PRL w Paryżu. W latach 1969–1971 będąc na etacie niejawnym Departamentu I MSW, pełnił funkcję zastępcy dyrektora Departamentu Konsularnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych^[3].

W latach 1971–1972 był inspektorem Wydziału Zagranicznego w Komitecie Centralnym PZPR, a do 2 maja 1973 – zastępcą kierownika tego wydziału^[1]. Następnie był ambasadorem w Danii (1973–1978)^[4], Irlandii (1977–1979)^[5] oraz Algierii (1986–1990).

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 55I-6-30)^[6].

• Honorowy Obywatel miasta Potigny (Francja, 1969)^[7]