Stanisław Srokowski (1888–1917)

Stanisław Srokowski
Stanislaus Ritter von Sroki-Jastrzębiec Srokowski
podporucznik kawalerii podporucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1888
Lwów

Data i miejsce śmierci

23 maja 1917
Włochy

Przebieg służby
Siły zbrojne

c. k. armia

Jednostki

6 Pułk Ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Stanisław Srokowski[1] (ur. 5 kwietnia 1888 we Lwowie, zm. 23 maja 1917 we Włoszech) – doktor praw, podporucznik kawalerii c. k. armii.

Życiorys

Urodził się 5 kwietnia 1888 we Lwowie[2][3]. Wywodził się z rodu Srokowskich herbu Jastrzębiec, był synem Teofila (1847-1917, adwokat we Lwowie), bratem stryjecznym Stanisława Józefa Srokowskiego (geograf), Konstantego (polityk) i krewnym Włodzimierza Scholze-Srokowskiego (oficer)[3].

Od 1898 kształcił się w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, gdzie w 1906 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie był Aleksander Domaszewicz)[4][5][2]. Odbył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, uzyskując stopień doktora praw[2][3].

Podczas studiów jako jednoroczny ochotnik służył w kawalerii c. k. armii[2]. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił do armii austriackiej i odbył całą kampanię na froncie rosyjskim[2]. Od lutego 1917 walczył na froncie włoskim[2]. Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy kawalerii z dniem 1 maja 1915[6][7]. W 1916, 1917 był podporucznikiem rezerwy 6 pułku ułanów[8][9][2]. Był odznaczany za niepospolite męstwo i wybitne zdolności[2]. 23 maja 1917 poległ na froncie włoskim rozszarpany pociskiem szrapnela[2][3].

Pisał wiersze i prozę[3]. Jego utwory zostały wydane pośmiertnie w 1917 przez Kazimierza Kremera w zbiorze pt. Byłbym szczęśliwy[3].

Odznaczenia

austriackie

Przypisy