Stanisław Tyburek
 | |
 kapitan | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 lutego 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 maja 1967 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg.png){kind=small}   | |
Stanisław Tyburek (ur. 4 lutego 1895 w Górach, zm. 17 maja 1967 w Krasnymstawie) – żołnierz Legionów Polskich, Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, Armii Krajowej i ludowego Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 4 lutego 1895 we wsi Góry, w ówczesnym powiecie nowoaleksandryjskim guberni lubelskiej, w rodzinie Mikołaja i Małgorzaty z Rybków[1]. Absolwent szkoły powszechnej w Lublinie, członek Narodowego Związku Robotniczego i Polskiej Organizacji Wojskowej. 17 maja 1922 za udział i poświęcenie w czasie akcji bojowych Oddziału Lotnego POW odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari[2][3]. Od 30 lipca 1915 służył w żandarmerii I Brygady Legionów Polskich. Po 21 września tego roku walczył w polu, w szeregach 3. kompanii III batalionu 1 pułku piechoty. Od 12 stycznia 1916 w oddziale telefonicznym 1 pułku piechoty. Wziął udział w kampanii wołyńskiej. Wiosną 1917 odnotowany w oddziale sztabowym 1 pułku piechoty. Został przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[4]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, internowany w Szczypiornie. Po 16 grudnia tego roku przeniesiony do obozu w Łomży[2][4].
W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do warszawskiej kompanii garnizonowej. W okresie wojny polsko-ukraińskiej wziął udział w odsieczy Lwowa. Walczył w Małopolsce Wschodniej[5]. W wojnie polsko-bolszewickiej bił się między innymi na froncie wołyńskim[2].
Po wojnie pozostał w zawodowej służbie wojskowej. 1 kwietnia 1922 został mianowany na stopień chorążego[4]. W 1933 pełnił służbę w Kadrze 6 kompanii szkolnej łączności w Krasnymstawie[6], w następnym roku w Dowództwie 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu[7], a w marcu 1939 w Kadrze 2 batalionu telegraficznego w Krasnymstawie na stanowisku instruktora kompanii szkolnej[8]. Walczył w kampanii wrześniowej. W okresie okupacji działał w Armii Krajowej[2].
Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej, wcielony do 2 Armii Wojska Polskiego przeszedł z nią cały szlak bojowy[2]. Po wojnie zdemobilizowany w stopniu kapitana[2].
Zmarł 17 maja 1967 w Krasnymstawie, spoczywa na miejscowym cmentarzu. Był żonaty z Cecylią z Kłosowskich, z którą miał syna Jerzego Stanisława (ur. 21 stycznia 1927) i córkę Marię Małgorzatę (ur. 27 maja 1929)[2][9].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7577[1] – 17 maja 1922[10][11]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – 28 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[12], w zamian za nadany uprzednio (2 maja 1933) Krzyż Niepodległości[13]
- Krzyż Walecznych[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[14]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[14]
Przypisy
- 1 2 Kolekcja ↓, s. 1.
- 1 2 3 4 5 6 7 Polak (red.) 1991 ↓, s. 155.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 59 z 30 grudnia 1922, s. 944 [online], polona.pl [dostęp 2025-04-11] (pol.).
- 1 2 3 Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 154.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 roku, s. 284.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934 roku, s. 106.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 820.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 30 grudnia 1922, s. 944.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 59 z 30 grudnia 1922, s. 944 [online], polona.pl [dostęp 2025-04-11] (pol.).
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 23, poz. 35.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 102, poz. 123.
- 1 2 3 Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia
- Tyburek Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.25-1846 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-10].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-04-18].