Stechnikowce
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
2047 km² | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 352 | ||||
| Kod pocztowy |
47710 | ||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego ![]() | |||||
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |||||
Stechnikowce – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego.
Znajduje tu się przystanek kolejowy Stechnikowce, położony na linii Szepetówka – Tarnopol.
Historia
W 1921 roku liczyła 1237 mieszkańców, z tego 1156 Ukraińców, 69 Polaków i 12 Żydów[1].
W II Rzeczypospolitej wieś powiecie tarnopolskim województwa tarnopolskiego. W latach 1943–1945 członkowie OUN-UPA zamordowali tutaj 11 Polaków. W lutym 1945 roku pod groźbą śmierci ze strony ukraińskich nacjonalistów Polacy opuścili Stechnikowce i uciekli do Tarnopola[1][2].
W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca tutaj ukraińska rodzina Unijatów ukrywała w swoim gospodarstwie Żyda Andreja Rozenberga. W 1993 roku Instytut Jad Waszem uhonorował za to tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata Prokipa i Mełaniję Unijatów oraz ich córkę Natalę Rozenberg z d. Unijat[3][4][5][6].
Przypisy
- 1 2 Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939–1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 382, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Lucyna Kulińska, Dzieje Komitetu Ziem Wschodnich na tle losów ludności polskich Kresów w latach 1943-1947. Tom I. Kraków 2002, ISBN 83-88527-32-0, s. 326
- ↑ Uniyat Prokop & Melania ; Daughter: Rozenberg Natalya (Uniyat). collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).
- ↑ Уніят Прокіп. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-26]. (ukr.).
- ↑ Уніат Меланія. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-26]. (ukr.).
- ↑ Розенберг (Уніат) Наталя. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-09-26]. (ukr.).
Linki zewnętrzne
- Stechnikowce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 313.
- Stechnikowce na stronie Rady Najwyższej Ukrainy



