Stefan Konstantyn

Stefan Konstantyn

Stefan Konstantyn na fresku z Monasteru Gračanica (XIV w.)
Król Serbii
Okres	od 1321 do 1322
Poprzednik	Stefan Urosz II Milutin
Następca	Stefan Urosz III Deczański
Dane biograficzne
Dynastia	Nemanicze
Miejsce urodzenia	ok. 1283
Data śmierci	1322/1323
Ojciec	Stefan Urosz II Milutin
Matka	Anna (córka Jerzego I Tertera

Stefan Konstantyn (ur. 1282/1294, zm. 1322/1323) – król Serbii w latach 1321–1322 w opozycji do Stefana Urosza III Deczańskiego i Władysława Dragutinowicza; od 1303 do 1306 żupan Nevesinje; od 1314 de facto książę Zety (po nieudanej rewolcie Stefana Urosza III). Przez część historyków nie jest uznawany za pełnoprawnego króla.

Był jedynym ślubnym synem Stefan Urosza II Milutina z jego małżeństwa z Anną, córką Jerzego I Tertera. Po nagłej śmierci ojca 29 października 1321 wybuchła walka o objęcie tronu, jako że nie wyznaczył on swego następcy (jednak wydzielenie legalnemu synowi Zety sugeruje, że to on miał być kolejnym królem). Stefana Konstantyna popierało stronnictwo bułgarskie, Władysława (syna obalonego w 1282 Stefana Dragutina) – Węgrzy, natomiast nieślubny syn władcy, Stefan Urosz III, cieszył się wsparciem Bizancjum. Stefan Konstantyn utrzymał władzę w Zecie i zaczął wybijać własną monetę.

Nie uznał koronacji przyrodniego brata z 6 stycznia 1322 roku i prawdopodobnie wystąpił przeciw niemu zbrojnie. Ten najechał na niego i pokonał go, zabijając. Istnieją też półlegendarne przekazy (w tym Mauro Orbiniego), że zginął w okrutny sposób, poprzez ukrzyżowanie i przecięcie na pół lub przybicie do drzewa. Po nim o tron walczył wciąż Władysław, jednak po klęsce z 1323 roku wycofał się na Węgry, gdzie zmarł po 1326.

• Biografia na stronie FMG.ac