Stefan Wysocki (1886–1941)
| Data i miejsce urodzenia |
14 października 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 października 1941 |
| Narodowość |
_gr%C3%B3b.jpg)
Stefan Wysocki (ur. 14 października 1886 w Wysokiem Mazowieckiem, zm. 26 października 1941 w Warszawie[1] – polski muzyk, pedagog, twórca koncepcji umuzykalnienia.
W latach 1919-1940 był nauczycielem śpiewu i umuzykalnienia w I Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie[2]. Wprowadził koncepcję umuzykalnienia metodą Dalcroze’a[3]. Jako pierwszy w Polsce zainicjował lekcje słuchania muzyki[4][5].
Jego żoną była Tacjanna Wysocka, choreografka. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 317-3-10)[6].
Przypisy
- ↑ Wysocki Stefan, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-11-20].
- ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 301. ISBN 83-06-02325-0.
- ↑ Stefan Wysocki: Rytmika Jaques-Dalcroze’a w Gimnazjum im. St. Batorego. W: Organizacja wychowania fizycznego. Warszawa: Państwowe Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, 1933, s. 29-32.
- ↑ Katarzyna Rogozińska: Edukacja muzyczna w dwudziestoleciu międzywojennym na łamach miesięcznika „Muzyka w Szkole”. bibliotekanauki.pl/, 2017. s. 173. [dostęp 2025-03-07].
- ↑ Stefan Wysocki: Czytanki muzyczne. jbc.bj.uj.edu.pl, 1923. [dostęp 2025-03-07].
- ↑ Stefan Wysocki. fundacja.stare-powazki.pl. [dostęp 2025-03-07].