Stenomantini

Stenomantini
Giglio-Tos, 1915
Ilustracja
Nieoznaczony gatunek z rodzaju Ciulfina
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

modliszki

Podrząd

Eumantodea

Infrarząd

Schizomantodea

Parvordo

Artimantodea

(bez rangi) Cernomantodea
Nadrodzina

Nanomantoidea

Rodzina

Nanomantidae

Podrodzina

Fulciniinae

Plemię

Stenomantini

Synonimy
  • Stenomantes Giglio-Tos, 1915

Stenomantiniplemię modliszek z rodziny Nanomantidae i podrodziny Fulciniinae.

Morfologia i zasięg

Modliszki o głównie brązowawym ubarwieniu. Ciało mają wydłużone i przystosowane budową do bytowania na korze drzew. Samcze genitalia w tej grupie uległy wtórnemu skomplikowaniu[1].

Przedstawiciele plemienia występują wyłącznie w krainie australijskiej[1].

Taksonomia

Takson ten wprowadzony został przez Ermanna Giglio-Tosa w 1915 roku jako grupa Stenomantes w podrodzinie Iridopteriginae w obrębie modliszkowatych[2]. Taką też klasyfikację autor ów podtrzymał w systemach z 1919 i 1927 roku[3][4]. Anton Handrilsch w systemie z 1930 roku umieścił tę grupę w podrodzinie Mantinae[5]. Takson nie był wyróżniany w systemach Luciena Choparda z 1949 roku, Maxa Beiera z 1964 roku czy Reinharda Ehrmanna i Rogera Roya z 2002 roku[6][7][8]. Przywrócony został w systemie Christiana J. Schwarza i Roya z 2019 roku jako jedno z czterech plemion podrodziny Fulciniinae w obrębie rodziny Nanomantidae[1].

Do plemienia należy 11 opisanych gatunków[9], sklasyfikowanych w trzech rodzajach[1][9]:

  • Ciulfina Giglio-Tos, 1915
  • Fulciniola Giglio-Tos, 1915
  • Stenomantis Saussure, 1871

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Christian J. Schwarz, Roger Roy. The systematics of Mantodea revisited: an updated classification incorporating multiple data sources (Insecta: Dictyoptera). „Annales de la Société entomologique de France (N.S.)”. 55 (2), s. 101–196, 2019. DOI: 10.1080/00379271.2018.1556567.
  2. Ermanno Giglio-Tos. Mantidi esotici. Generi e specie nuove. „Bullettino della Società Entomologica Italiana”. 46, s. 134–200, 1915.
  3. Ermanno Giglio-Tos. Saggio di una nuova classificazione dei mantidi. „Bullettino della Società Entomologica Italiana”. 49, s. 50–87, 1919.
  4. Ermanno Giglio-Tos: Das Tierreich. 50. Lfg. – orthoptera Mantidae. Berlin: Walter de Gruyter & Co., 1927, s. 245.
  5. Anton Handlirsch, Insecta 1, [w:] W. Kükenthal, T. Krumbach (red.), Handbuch der Zoologie 4 (1): Progoneata – Chilopoda – Insecta, Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1930, s. 1–892.
  6. Lucien Chopard, Ordre des Dictyoptères. Sous-ordre des Mantodea, [w:] P.P. Grassé (red.), Traité de Zoologie. Tome 9 – Insectes, Paris: Masson et Cie Editeurs, 1949, s. 386–407.
  7. Max Beier, Blattopteroidea, Mantodea, [w:] H.G. Bronn (red.), Klassen und Ordnungen des Tierreichs. Fünfter Band: Arthropoda. III Abteilung: Insecta, wyd. Geest & Portig, Leipzig 1964, s. 849–970.
  8. Reinhard Ehrmann: Mantodea – Gottesanbeterinnen der Welt. Münster: Natur und Tier Verlag GmbH, 2002.
  9. 1 2 Daniel Otte, Lauren Spearman, Martin B.D. Stiewe, David C. Eades: tribe Stenomantini. [w:] Mantodea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2025-02-08].