Stopa karolińska

Stopa karolińska – średniowieczna norma emisji pieniądza, stanowiąca, że z jednego funta (karolińskiego) zawierającego 408 gramów (właśc. 409,31 g) kruszcu należy wybijać 240 sztuk srebrnych monet – nowych denarów (denarius novus). Wprowadzona przez Karola Wielkiego podczas reformy monetarnej dokonanej w 793–794 roku[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Mikołajczyk: Monety stare i nowe. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1988, s. 11-12.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.