Belona atlantycka

Belona atlantycka

Strongylura marina
(Walbaum, 1792)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Infragromada	doskonałokostne
Rząd	belonokształtne
Rodzina	belonowate
Rodzaj	strongylura
Gatunek	belona atlantycka
Synonimy Belone almeida Quoy & Gaimard, 1824 Belone galeata Valenciennes, 1846 Belone houttuyni Bloch & Schneider, 1801 Belone scrutator Girard, 1858 Belone timucu Valenciennes, 1846 Belone truncata Lesueur, 1821 Esox belone houttuyni Bloch & Schneider, 1801 Esox belone marinus Bloch & Schneider, 1801 Esox houttuyni Walbaum, 1792 Esox longirostris Mitchill, 1818 Esox marinus Walbaum, 1792
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]
najmniejszej troski

Belona atlantycka (Strongylura marina) - gatunek ryby z rodziny belonowatych.

Zach. Atlantyk od stanu Maine w USA i Zatoki Meksykańskiej w Meksyku, po Brazylię. Nie występuje na Bahamach i Antylach.

Żyje w strefie przybrzeżnej, w lagunach i wśród namorzynów. Wchodzi do wód słodkich.

Osiąga max. 111 cm (średnio 60 cm) długości i 2,34 wagi. W płetwie grzbietowej 14 - 17 promieni, w płetwie odbytowej 16 - 20 promieni.

Poniżej oka czarna plamka.

Żywi się głównie małymi rybami.

W Zatoce Delaware trze się od VI do VIII. Jajorodna, tylko prawa gonada jest rozwinięta. Ikra jest przyczepiana do przedmiotów leżących pod wodą za pomocą nitkowatego wyrostka.

Łowiona przez wędkarzy. Ma niewielkie znaczenie gospodarcze, sprzedawana świeża.

Strongylura marina (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 12 marca 2012]