Studnia przy Przechodzie
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
45 m |
| Głębokość |
15 m |
| Deniwelacja |
15 m |
| Wysokość otworów |
1610 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
140 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N |
| Data odkrycia |
1975 rok |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.39 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′29″N 19°55′26″E/49,241478 19,923764 | |
Studnia przy Przechodzie – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w Niżniej Świstówce, na zachód od Przechodu, pod ścianami opadającymi z Kotlin na wysokości 1610 metrów n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 45 metrów, a jej deniwelacja 15 metrów[2].
Opis jaskini
Jaskinia ma kształt studni. Mały otwór wejściowy znajduje się w jej górnej części. Aby dostać się na jej dno tworzące obszerną salę z dużymi wantami trzeba zjechać 10 metrów od otworu.
Z dna studni odchodzi szczelinowy korytarzyk, który po 5 metrach doprowadza do niewielkiej salki z 8-metrowym kominem w stropie. Stąd w dół prowadzi kilkumetrowy korytarz kończący się zawaliskiem[3].
Przyroda
Od pobliskiej Jaskini przy Przechodzie studnię oddziela tylko zawalisko.
Ściany są mokre. We wschodniej części studni rosną mchy i porosty. Zamieszkują ją nietoperze[3].
Historia odkryć
Otwór jaskini odkryto latem 1975 roku. Jednak dopiero 21 lipca 1979 roku M. Kardaś przy współpracy I. Luty oraz J. Mędzy i K. Pohoskiego zbadał jaskinię i sporządził jej plan i opis[3].
Przypisy
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- 1 2 3 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-31].