Sudetendeutsches Freikorps
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
17 września 1938 (rozpoczęcie kampanii terrorystycznej) |
| Rozformowanie |
marzec 1939 |
| Dowódcy | |
| Ostatni | |
| Działania zbrojne | |
| Powstanie Niemców sudeckich | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | |
.svg.png){kind=small}
Sudetendeutsches Freikorps (SFK, czes. Sudetoněmecký sbor dobrovolníků, pol. Sudeckoniemiecki Wolny Korpus), znane również jako Freikorps Henlein[3] (pol. Wolny Korpus Henleina) czy Sudetendeutsche Legion[4] (pol. Legion Sudeckoniemiecki) – paramilitarna, pronazistowska organizacja Niemców sudeckich działająca w latach 1938–1939 na terenie Czechosłowacji jako tzw. V kolumna. Odegrała ona znacząca rolę w zajęciu Kraju Sudetów przez III Rzeszę[5].
Działalność
„Ordnerzy” byli szkoleni w III Rzeszy do atakowania infrastruktury, administracji, obiektów wojskowych i personelu zarówno cywilnego jak i wojskowego na terenie Czechosłowacji. Według niektórych źródeł zabili oni ponad 100 osób oraz porwali i wywieźli do Niemiec ponad 2000 czechosłowackich obywateli, w tym opozycjonistów[6].
Organizacja zakończyła działalność po utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw (w marcu 1939)[5].
Struktura SFK
Dowództwo
.jpg)
Konrad Henlein (1898–1945), dowódca SFK
Karl Hermann Frank (1898–1946), zastępca dowódcy SFK
Max Jüttner (1888–1963), oficer łącznikowy SA przy SFK
Gottlob Berger (1896–1975), oficer łącznikowy SS przy SFK
Skład bojowy
| Grupa[7] | Numer | Sztab | Skład | Teren operacji | Dowódca |
|---|---|---|---|---|---|
| Schlesien (Śląsk), później Hirschberg i Breslau | I, później V i VI | Breslau | 6.851 członków w 11 batalionach (stan na 27 września 1938) | między Ratibor a Zittau | Fritz Köllner (1904−1986) |
| Sachsen (Saksonia) | II, później IV | Dresden | 13.264 członków w 14 batalionach w 71 kompaniach (stan na 1 października 1938) | teren między Zittau a Asch | Franz May (1903–1969) |
| Bayrische Ostmark (Bawarska Marchia Wschodnia) | III | Bayreuth | 5.999 członków w 7 batalionach w 28 kompaniach (stan na 27 września 1938) | teren między Asch a Bayerisch Eisenstein | Willi Brandner (1909−1944) |
| Alpenland / Donau (teren Alp / Dunaj), później Wien i Linz | IV, później I i II | Wiedeń | 7.798 członków w 9 batalionach w 41 kompaniach (stan na 27 września 1938) | teren między Bayerisch Eisenstein a Poysdorf | Friedrich Bürger (1899−1972) |
Odniesienia w kulturze
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Werner Röhr: Der «Fall Grün» und das Sudetendeutsche Freikorps. 2007, s. 250. (niem.).
- ↑ Emil Hruška. Sudetendeutsche Kapitel – Studie zu Ursprung und Entwicklung der sudetendeutschen Anschlussbewegung. „Deutsch-Tschechische Nachrichten-Dossier”. 2, s. 71, 2003. München. (niem.).
- ↑ Martin Broszat. Das Sudetendeutsche Freikorps. „Vierteljahrshefte für Zeitgeschichte”. 9 (1), s. 47, 1961. (niem.).
- ↑ Ralf Gebel: „Heim ins Reich!“: Konrad Henlein und der Reichsgau Sudetenland (1938–1945). München: 1999, s. 158. (niem.).
- 1 2 Arbeitsstelle „Historische Stereotypenforschung“ am Institut für Geschichte der Carl von Ossietzky Universität Oldenburg: Werner Röhr: Der »Fall Grün« und das Sudetendeutsche Freikorps. www.bohemistik.de. [dostęp 2011-07-26]. (niem.).
- ↑ Volker Zimmermann: Die Sudetendeutschen im NS-Staat. Politik und Stimmung der Bevölkerung im Reichsgau Sudetenland (1938–1945). Essen: 1999. ISBN 3-88474-770-3. (niem.).
- ↑ Dane w tabeli pochodzą z: Werner Röhr: Der «Fall Grün» und das Sudetendeutsche Freikorps, 2007, ss. 251f.
- ↑ Uloupená hranice. POMO Media Group s.r.o.. (cz.).
- ↑ Dny zrady I., II. (1973). Filmová databáze s.r.o.. (cz.).