Sunius propinquus

	Sunius propinquus
	(Brisout, 1867)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Medonina
Rodzaj	Sunius
Podrodzaj	Sunius (Sunius)
Gatunek	Sunius (Sunius) propinquus
Synonimy
	Lithocharis propinquus Brisout, 1867; Lithocharis vicinus Brisout, 1859; Medon laetus Thomson, 1867; Hypomedon propinquus (Brisout, 1867); Sunius (Medonella) laetus (Thomson, 1867); Sunius (Medonella) propinquus (Brisout, 1867); Sunius (Medonella) vicinus (Brisout, 1859); Sunius (Micromedon) laetus (Thomson, 1867); Sunius (Micromedon) propinquus (Brisout, 1867); Sunius (Micromedon) vicinus (Brisout, 1859); Sunius (Oligopterus) laetus (Thomson, 1867); Sunius (Oligopterus) propinquus (Brisout, 1867); Sunius (Oligopterus) vicinus (Brisout, 1859); Sunius (Sunius) laetus (Thomson, 1867); Sunius (Sunius) vicinus (Brisout, 1859); Sunius (Xenocharis) laetus (Thomson, 1867); Sunius (Xenocharis) propinquus (Brisout, 1867); Sunius (Xenocharis) vicinus (Brisout, 1859);

Sunius propinquus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1867 roku przez Charlesa Nicolasa François Brisouta jako Lithocharis propinquus^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 3,2 do 3,5 mm. Ubarwienie głowy i pokryw ma brunatnoczerwone, przedplecza koralowoczerwone, czułków, aparatu gębowego i odnóży rdzawożółte, zaś odwłoka brunatnoczarne z jaśniejszymi tylnymi brzegami tergitów. Powierzchnia głowy ma mikrorzeźbę widoczną wyraźnie przy powiększeniu 40-krotnym. Odwłok samca ma piąty sternit bez wycięcia i wgniecenia, a szósty sternit z tylną krawędzią szeroko, tępo, kątowato wyciętą^[2].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Austrii, Włoch^[1], Polski^[3], Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich, kontynentalnej Afryki Północnej i krainy australijskiej^[1]. Bytuje pod gnijącymi liśćmi i w detryrusie, głównie w wilgotnych olsach^[3].

Przypisy

1 2 3 Sunius (Sunius) propinquus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-11-11].
↑ Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
1 2 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[fe-1] 1 2 3 Sunius (Sunius) propinquus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-11-11].

[Szujecki-2] Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.

[Burakowskietal-3] 1 2 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[1]

[2]

[3]