Supermarine S.6
 Supermarine S.6A | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
wodnosamolot wyścigowy |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1928 |
| Liczba egz. |
2 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy Rolls-Royce R |
| Moc |
1927 KM (1417 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
9,14 m |
| Długość |
8,74 m |
| Wysokość |
3,73 m |
| Masa | |
| Własna |
2028 kg |
| Startowa |
2618 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
529 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| RAF High Speed Flight | |
| Rzuty | |
 | |
.svg.png){kind=small}
Supermarine S.6 – brytyjski wodnosamolot wyścigowy opracowany pod koniec lat 20. XX wieku przez przedsiębiorstwo Supermarine. Zbudowano dwa egzemplarze samolotu, które w 1929 roku w barwach RAF High Speed Flight wzięły udział w wyścigu Schneider Trophy. Podczas zawodów maszyna pilotowana przez H. G. W. Waghorna pobiła światowy rekord prędkości (529 km/h), jednocześnie wygrywając wyścig[1].
Na bazie samolotu S.6 opracowano model S.6B, który w 1931 roku odniósł zwycięstwo w kolejnej edycji wyścigu Schneider Trophy. Kilkanaście dni później pilotowany przez George'a Stainfortha samolot pobił kolejny rekord prędkości – 656 km/h[2].
Przypisy
- ↑ RAF Timeline 1918-1929. Royal Air Force. [dostęp 2011-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-05)]. (ang.).
- ↑ RAF Timeline 1930-1939. Royal Air Force. [dostęp 2011-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-26)]. (ang.).
Bibliografia
- Supermarine S.6A - N248. Solent Sky Museum. [dostęp 2011-04-10]. (ang.).