Susłouch
| Otospermophilus | |||
| J.F. von Brandt, 1844[1] | |||
![]() Ssusłouch plamkowany (O. beecheyi) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
susłouch | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Gatunki | |||
| |||
Susłouch[2] (Otospermophilus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w zachodniej części Stanów Zjednoczonych i Meksyku[3][4][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 231,2–540 mm, długość ogona 171–263 mm; masa ciała samic 450–796 g, samców 470–875 g[4][6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1844 roku niemiecki przyrodnik Johann Friedrich von Brandt w artykule zatytułowanym Obserwacje dotyczące różnych gatunków rosyjskich susłów, a następnie uwagi na temat układu i rozmieszczenia geograficznego rodzaju Spermophilus, a także na temat ogólnej klasyfikacji rodziny wiewiórkowatych (Sciurina), opublikowanym w czasopiśmie „Bulletin de la Classe physico-mathématique de l’Académie impériale des sciences de Saint-Pétersbourg”[1]. Brandt wymienił kilka gatunków – Spermophilus macrourus E.T. Bennett, 1833:41 (= Scirus variegatus Erxleben, 1777), Sciurus lateralis Say, 1823, Sciurus mexicanus Erxleben, 1777, Arctomys (Spermophilus) Beecheyi J. Richardson, 1829, Arctomys? (Spermophilus?) Douglasii J. Richardson, 1829, Sciurus grammurus[a] Say, 1823 i Sciurus clarkii Griffith, C.H. Smith & Pidgeon, 1825 (nomen dubium)) – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) Sciurus grammurus[a] Say, 1823 (susłouch skalny).
Etymologia
Otospermophilus: gr. ους ous, ωτος ōtos ‘ucho’; rodzaj Spermophilus F. Cuvier, 1825 (suseł)[7].
Podział systematyczny
Gatunki należące do tego taksonu zostały wyodrębnione z rodzaju Spermophilus na podstawie badań filogenetycznych z wykorzystaniem mitochondrialnego genu cytochromu b[8][9]. Rodzaj obejmuje trzy występujące współcześnie gatunki[10][6][3][2]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[2] | Podgatunki[4][3][6] | Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6] | Podstawowe wymiary[4][6][b] | Status IUCN[11] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
Otospermophilus variegatus | (Erxleben, 1777) | susłouch skalny | 8 podgatunków | południowo-zachodnie Stany Zjednoczone (na południe od wschodniej Nevady, Utah i Kolorado) do południowego Meksyku (Puebla i północne Oaxaca); zakres wysokości: 0–2900 m n.p.m. | DC: 43–54 cm DO: 17,4–26 cm MC: 450–875 g |
LC |
![]() |
Otospermophilus beecheyi | (J. Richardson, 1829) | susłouch plamkowany | 2 podgatunki | Kalifornia w Sierra Nevada (na północ od jeziora Almanor) i Dolinie Kalifornijskiej, na południe do Półwyspu Kalifornijskiego (Meksyk); Channel Islands | DC: około 28 cm DO: około 12,7 cm MC: brak danych |
LC |
![]() |
Otospermophilus douglasii | (J. Richardson, 1829) | gatunek monotypowy | endemit Stanów Zjednoczonych: południowy Waszyngton, zachodni Oregon i północna Kalifornia (na południe do delty rzeki San Joaquin) | DC: około 34 cm DO: około 14,6 cm MC: brak danych |
NE |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Opisano również dwa gatunki wymarłe z pliocenu Stanów Zjednoczonych:
Uwagi
Przypisy
- 1 2 J.F. von Brandt. Observations sur les différentes espèces de Sousliks de Russie, suivies de remarques sur l’arrangement et la distribution geographique du genre Spermophilus, ainsi que sur la classification de la famille des Ecureuils (Sciurina) en général. „Bulletin de la Classe physico-mathématique de l’Académie impériale des sciences de Saint-Pétersbourg”. 2, s. 379, 1844. (fr. • łac.).
- 1 2 3 Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 209. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 616. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 J. Koprowski, E. Goldstein, K. Bennett & C. Pereira: Family Sciuridae (Tree, Flying and Ground Squirrels, Chipmunks, Prairie Dogs and Marmots). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 806–807. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Otospermophilus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-23].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 395. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 489, 1904. (ang.).
- ↑ .D. Herron, T.A. Castoe & Ch.L. Parkinson. Sciurid phylogeny and the paraphyly of Holarctic ground squirrels (Spermophilus). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 31, s. 1015-1030, 2004. DOI: 10.1016/j.ympev.2003.09.015. (ang.).
- ↑ K.M. Helgen, F.R. Cole, L. Helgen & D.E. Wilson. Generic revision in the Holarctic ground squirrel genus Spermophilus. „Journal of Mammalogy”. 90 (2), s. 270–305, 2009. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-04-28]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Otospermophilus – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-04-28]. (ang.).
- ↑ J.W. Gidley. Preliminary report on fossil vertebrates of the San Pedro Valley, Arizona, with descriptions of new species of Rodentia and Lagomorpha. „United States Geological Survey Professional Paper”. 131E, s. 122, 1922. (ang.).
- ↑ C.W. Hibbard. New mammals from the Rexroad Fauna, Upper Pliocene of Kansas. „The American midland naturalist”. 26 (2), s. 348, 1941. DOI: 10.2307/2420965. (ang.).

.jpg)

