Sven Markelius

Sven Markelius

Data i miejsce urodzenia	25 października 1889 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1972 Sztokholm
Narodowość	szwedzka
Alma Mater	Szwedzka Królewska Akademia Sztuki
Nagrody	Królewski Złoty Medal
Wpływy	modernizm
Praca
Budynki	Dom szwedzki
Odznaczenia

Sven Gottfried Markelius (ur. 25 października 1889 w Sztokholmie, zm. 27 lutego 1972 tamże) – szwedzki architekt.

Studiował w Instytucie Technologii i na Akademii Sztuk Pięknych w Sztokholmie, w 1915 otworzył własne biuro architektoniczne w Sztokholmie. Od wczesnych lat swojej pracy wygrał wiele ważnych konkursów projektowych w Szwecji. Obok Gunnara Asplunda był głównym reprezentantem kierunku funkcjonalnego w szwedzkiej architekturze. Zaprojektował m.in. salę koncertową w Helsingborgu, za co został nagrodzony (1925); było to prawdopodobnie jego największe dzieło. Zaprojektował również pawilon szwedzki na wystawie światowej w Nowym Jork (1939), stworzył projekty dekoracji wnętrz gmachu ONZ w Nowym Jorku (1952) i zaprojektował Dom szwedzki (1961). Był dyrektorem biura urbanistycznego Sztokholmu, wówczas wraz z zespołem opracował projekt rozbudowy miasta w latach 1944-1954 (m.in. budowy miast-satelitów, w tym Vällingby w 1953). Tworzył oszczędne, prostoliniowe formy, z białymi ścianami i szerokimi przeszkleniami. Do jego bardziej eksperymentalnych projektów należy Dom Kolektywny w Sztokholmie (1935), który zapewniał wspólne kuchnie, restauracje, pokoje dziecinne i inne domowe udogodnienia dla rodzin, w których oboje rodziców pracowało poza domem. W latach 1932–1933 opublikował dwutomową pracę Arkitektur och samhälle (Architektura i społeczeństwo).

• Medal Księcia Eugeniusza (1961)^[1]
• Królewski Złoty Medal (1962)

• Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 4, Warszawa 1998.
• Sven Markelius, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-05]  (ang.).