Szaleństwa (grafiki Goi)
Szaleństwa (hiszp. Disparates) lub Przysłowia (hiszp. Proverbios) lub Sny (hiszp. Sueños) – seria 22 rycin wykonanych przez Francisca Goyę techniką akwaforty, akwatinty i suchej igły. Ryciny powstały w latach 1815–1823[1].
Jest to najtrudniejsza do zinterpretowania seria rycin Goi, stąd różne jej tytuły, z których najtrafniejszym wydaje się tytuł Szaleństwa. Ryciny są pełne onirycznych wizji, przemocy i seksualności oraz krytyki władzy[1]. Wyrażają absurd egzystencji, siłę zła, wszechobecność obłudy, nieuchronne zwycięstwo cierpienia, starości i śmierci. Miejsce tłumu wypełniły groźne potwory, absurdalne i nierealne zjawy – owoce halucynacji i majaczeń[2].
Ryciny nie zostały opublikowane za życia malarza. W 1864 roku Królewska Akademia Sztuk Pięknych św. Ferdynanda po raz pierwszy wydała 18 rycin, a w 1877 po odnalezieniu pozostałych czterech wydano kompletną serię. Wydawcy cyklu nie wiedząc o istnieniu odbitek opatrzonych przez Goyę tytułami błędnie nazwali je Przysłowiami, uznając je za ilustracje znanych przysłów hiszpańskich[2].
Ryciny
- Szaleństwa wydane w 1864
Nr 1. Waży więcej niż martwy osioł. Szaleństwo kobiece
Nr 2. Ze strachu nie trać honoru. Szaleństwo strachu
Nr 3. Błąkać się w gałęziach. Szaleństwo śmieszne
Nr 4. Od złych nałogów do cudzołóstwa tylko krok. Głuptasek
Nr 5. Nie uznaje przyjaciół, którzy okrywają mnie skrzydłami, a jednocześnie kłują dziobem. Szaleństwo latające
Nr 6. Bóg nas tak stworzył, że nie możemy wyjść z podziwu. Szaleństwo wściekłe
Nr 7. Zła żona ma zawsze coś do powiedzenia. Szaleństwo małżeńskie
Nr 8. Nie wiadomo, co kryje się pod tą suknią. Zakutani w worki
Nr 9. Kocie pazury i ubiór świętoszka. Szaleństwo ogólne
Nr 11. Szaleństwo nędzy
Nr 12. Gdyby Marina nie tańczyła, nie złamałaby nogi. Szaleństwo radosne
Nr 13. Chęć jest matką umiejętności. Sposób na latanie
Nr 14. Ciesz się karnawałem, bo jutro w proch się obrócisz. Szaleństwo karnawałowe
Nr 15. Nie polecają się Bogu, ani diabłu. Szaleństwo oczywiste
Nr 16. Łatwiej goją się rany od noża niż od złego języka. Namowy
Nr 17. Kto cię nie lubi, nawet w żartach mówi źle o tobie. Lojalność
Nr 18. Bóg ich stworzył, a oni łączą się w pary. Szaleństwo żałobne[3]
- Dodatkowe Szaleństwa wydane w 1877
_-_Disparate_conocido.jpg)
_-_Disparate_puntual.jpg)
Szaleństwo zwierzęce
Szaleństwo byków
Przypisy
- 1 2 Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 351. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
- 1 2 Rose Marie Hagen, Rainer Hagen: Francisco Goya. Warszawa: Taschen, 2003, s. 102. ISBN 83-89192-40-3.
- ↑ Francisco Goya y Lucientes Grafiki. Katarzyna Sołtan (red.). Kraków: Muzeum Narodowe w Krakowie, 2002, s. 159–175. ISBN 83-87312-87-8.