Szczelina Przysłopczańska
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
17 m |
| Głębokość |
12,5 m |
| Deniwelacja |
12,5 m |
| Wysokość otworów |
1215 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
150 m |
| Ekspozycja otworów |
ku ESE |
| Data odkrycia |
20 lipca 1985 roku |
| Odkrywca |
A. Uchman |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.B-10.03 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′47″N 19°53′15″E/49,262983 19,887506 | |
Szczelina Przysłopczańska – jaskinia w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest pod szczytem Zawiesistej Turni od strony Przysłopu Miętusiego, na wysokości 1215 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 17 metrów, a jej deniwelacja 12,5 metra[1].
Opis jaskini
Główną częścią jaskini jest szczelinowa studnia o głębokości około 10 metrów. Od wysokiego otworu wejściowego w kształcie szczeliny prowadzi do niej wąski, idący w dół korytarz.
Przy otworze odchodzi w bok jedyna odnoga od głównego ciągu – krótki szczelinowy korytarzyk[2].
Przyroda
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre, roślinność na nich nie występuje[2].
Historia odkryć
Jaskinię odkrył A. Uchman 20 lipca 1985 roku. Plan i opis jaskini sporządzono w 1991 roku[2].
Przypisy
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- 1 2 3 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-05-07].