Szczepan Łańcucki
 | |
 plutonowy | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1915 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1915 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.png){kind=small}
Szczepan Łańcucki (ur. 23 grudnia 1893 w Sieniawie, zm. 8 listopada 1915 w bitwie pod Czartoryskiem) – plutonowy Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Bronisława i Weroniki z d. Michalska[1]. Absolwent gimnazjum w Jarosławiu. Od 1 września 1914 w Legionach Polskich jako żołnierz 4 batalionu, 15 kompanii 2 pułku piechoty Legionów Polskich.
Szczególnie odznaczył się dowodząc plutonem w czasie walk na Wołyniu, gdzie „pod Czartoryskiem, wraz ze swoim oddziałem wydostał się z okrążenia, oraz przeprowadził kontratak w kierunku linii rosyjskich. Zginął przed okopami nieprzyjacielskimi. Pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari”[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7387[1][2] – pośmiertnie, 17 maja 1922[3]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie[1]
Przypisy
- 1 2 3 4 Polak (red.) 1993 ↓, s. 122.
- ↑ Sitko 1928 ↓, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1923, s. 67 – wskazano nr 7287.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Józef Sitko: Zarys historii wojennej 2-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2025-05-12].