Szerokiej drogi, kochanie

Szerokiej drogi, kochanie – polski film psychologiczny z 1971 roku w reżyserii Andrzeja Jerzego Piotrowskiego.

Polska premiera odbyła się w podwójnym pokazie z reportażem „Ich miłość” Romana Wionczka z 1971 roku^[1].

Doktor Jaroń jedzie z kochanką Zuzanną nad morze. Awaria samochodu zmusza ich do zatrzymania w warsztacie. Właściciel, inżynier Maćkowski, zaprasza ich do siebie na nocleg. Poza nimi są dziennikarz Mucha i młodziutka Gabrysia, rzekomo siostrzenica gospodarza. Radio nadaje komunikat, w którym żona Jaronia wzywa go do natychmiastowego powrotu. Zuzanna spędza noc z mechanikiem Jankiem. Inżynier znika i zabiera ze sobą tajemniczą żółtą walizkę. Rankiem odjeżdża też Jaroń i Zuzanna z dziennikarzem.

• Małgorzata Niemirska – pielęgniarka Zuzanna, kochanka Jaronia
• Wieńczysław Gliński – doktor Grzegorz Jaroń
• Leon Niemczyk – Adam Maćkowski, właściciel warsztatu samochodowego
• Witold Pyrkosz – dziennikarz Mucha
• Anna Dymna – Gabrysia, „siostrzenica” Maćkowskiego
• Jerzy Janeczek – Janek, mechanik w warsztacie Maćkowskiego

• Szerokiej drogi, kochanie w bazie Filmweb
• Szerokiej drogi, kochanie w bazie filmpolski.pl
• Zdjęcia z filmu Szerokiej drogi, kochanie w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”