Szkoła podstawowa (film 1971)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1971 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
16 min |
| Reżyseria | |
| Zdjęcia | |
| Montaż |
Anna Maria Czołnik |
| Produkcja |
Waldemar Kowalski |
| Wytwórnia |
Szkoła podstawowa – polski krótkometrażowy film dokumentalny z 1971 roku w reżyserii Tomasza Zygadły.
Treść
Film przedstawia w ośmiu scenach uczniów współczesnej szkoły podstawowej, przy czym w każdej ze scen pokazany zostaje inny rocznik[1]. Tematem filmu jest zanik wolności słowa wśród dzieci, które mają zostać bezwzględnie podporządkowane autorytetowi nauczycieli, a w domyśle władzy[2].
Najsłynniejsza ze scen filmu dotyczy lekcji wychowania obywatelskiego, w której dzieci prześcigają się w zarzutach wobec swojego kolegi Grzesia, jednomyślnie przegłosowując jego ocenę ze sprawowania jako naganną. Inne sceny pokazują np. dyskusję nad bohaterem idealnym, w której jeden z chłopców ostrzega: „Nie najlepiej być człowiekiem bez skazy”. W scenie tańca dzieci na sali gimnastycznej uczniowie niemrawo naśladują wrzeszczącego na nich nauczyciela[1]. Podczas pozalekcyjnej rozmowy rówieśników o nauczycielach jeden z chłopców twierdzi, że „wygłaszanie prawdziwych myśli i tego co się myśli po prostu przy nauczycielach to już by ucznia dyskwalifikowało”[2].
Odbiór
Mikołaj Jazdon i Piotr Pławuszewski wskazywali, że w chwili premiery film mógł wyraźnie rezonować wśród publiczności, którzy odczytywali Szkołę podstawową niczym aluzję do wydarzeń grudniowych 1970 roku. Ponieważ w słynnej scenie linczu na Grzesiu mówi się o wystawieniu mu oceny nagannej za listopad, całość filmu nabierała wyraźnego tła politycznego: „szkoła podstawowa to PRL, dzieci to społeczeństwo, nauczyciele to władza, muzyka do tańca to system nakazów i norm narzucanych odgórnie przy wtórze propagandy”[2]. Jazdon i Pławuszewski nawet interpretowali tytuł filmu jako zawoalowaną wersję frazy Szkoda podstawowa: „tak jak działa system edukacji, tak działa cały system ustrojowy PRL”[3].
Nagrody
| Rok | Festiwal | Nagroda | Nominowany | Wynik[4] |
|---|---|---|---|---|
| 1971 | Krakowski Festiwal Filmowy | Brązowy Lajkonik w konkursie polskim | Tomasz Zygadło | Wygrana |
| Złoty Smok w konkursie międzynarodowym | Wygrana | |||
| Klub Krytyki Filmowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich | Syrenka Warszawska | Wygrana |
Znaczenie
Szkoła podstawowa jest uznawana za jeden ze zwiastunów „nowej zmiany” w kinie dokumentalnym przełomu lat 60. i 70. XX wieku, opozycyjnej wobec formacji określanej mianem szkoły Karabasza[3]. Inspirowali się nią Feliks Falk (Pytania, 1971), Juliusz Janicki i Maciej Wojtyszko (Mam 19 lat…, 1973), Marcel Łoziński (Egzamin dojrzałości, 1978), Paweł Woldan (Edukacja, 1985), Łukasz Wylężałek (W środku Polski, na końcu świata, 1985), Michał Bukojemski (Nauczyciele, 1985)[3].
W 2006 roku Zygadło nakręcił kontynuację filmu: Szkołę podstawową, czyli wykształciuchów. Powrócił w nim do dawnych bohaterów filmu z 1971 roku, którzy opowiadali o swoich kolejach losu w ciągu 35 lat. Główny bohater słynnej sceny linczu, Grześ, już wtedy nie żył[5].
Przypisy
- 1 2 Jazdon i Pławuszewski 2015 ↓, s. 262.
- 1 2 3 Jazdon i Pławuszewski 2015 ↓, s. 263.
- 1 2 3 Jazdon i Pławuszewski 2015 ↓, s. 264.
- ↑ Szkoła podstawowa w bazie filmpolski.pl
- ↑ Szkoła podstawowa, czyli wykształciuchy w bazie filmpolski.pl
Bibliografia
- Mikołaj Jazdon, Piotr Pławuszewski, Polski film dokumentalny lat siedemdziesiątych. Nic o nas bez nas, [w:] Małgorzata Hendrykowska (red.), Historia polskiego filmu dokumentalnego (1945-2014), Poznań: Wydawnictwo UAM, 2015, s. 227-260.
Linki zewnętrzne
- Szkoła podstawowa w bazie filmpolski.pl