Sztorm (1950)
| Następne nazwy |
Tramp |
|---|---|
| Bandera | |
| Znak wywoławczy |
SPGA |
| Port macierzysty |
Hel |
| Operator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ |
kuter ratowniczy |
| Historia | |
| Stocznia |
Hjalmar Johansons Batvarv |
| Data wodowania |
1950 |
| Data wycofania ze służby |
1986 |
| Dane techniczne | |
| Liczebność załogi |
6 |
| Długość całkowita (L) |
18,7 m |
| Szerokość (B) |
5,6 m |
| Zanurzenie (D) |
2,1 m |
| Pojemność |
brutto: 46 RT |
| Ożaglowanie | |
| Typ ożaglowania |
kecz |
| Powierzchnia ożaglowania |
60 m² |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
SD2 June Munktell 752MB |
| Moc silnika |
150 KM |
| Liczba śrub napędowych |
1 |
| Prędkość maks. |
7 w. |
.svg.png){kind=small}
Sztorm – polski kuter ratowniczy z lat 50. XX w. następnie służący jako jednostka szkolna.
W 1949 roku w Szwecji według projektu konstruktora Hjalmara Johanssona zbudowano na zamówienie Polski dwa kutry ratownicze typu Norrland[1] – „Sztorm” (stocznia Hjalmar Johansons Batvarv w Göteborgu) i „Szkwał” (stocznia w Djupvik). Kutry miały poszycie dębowe na szkielecie z daglezji (czyli tzw. sosny oregońskiej). Pokład z drewna tekowego. Napęd – dwucylindrowy silnik June-Munktell o mocy 150 KM. Napęd pomocniczy – żagle. W żegludze bałtyckiej jednostki te posiadały zezwolenie na żeglugę bez ograniczeń[1].
Chrzest statków odbył się w Göteborgu 20 stycznia 1950 roku. Matką chrzestną była Margaret Hansson, żona dyrektora Szwedzkiego Stowarzyszenia Ratownictwa Morskiego, a w imieniu Polski kutry odbierał konsul RP w Göteborgu Marian von Börtzell-Szuch. Dowództwo „Sztorma” objął kpt. Tadeusz Jasicki[2].
Kutry były używane przez Polskie Ratownictwo Okrętowe do 1975 roku („Sztorm” bazował w Helu, „Szkwał” – w Świnoujściu). Po wycofaniu ze służby w PRO „Sztorm” trafił do PŻM, gdzie pływał do 1986 r. jako statek szkolny „Tramp”.