Szturm Kordoby
| Kampania Cezara w Hiszpanii 45 p.n.e. | |||
 Kordowa (Kordoba) | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Kordowa (Cordoba) | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Cezara | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 37,88333°N 4,76667°W/37,883333 -4,766667 | |||
Szturm Kordoby – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 45 p.n.e. w czasie kampanii Cezara w Hiszpanii.
Po bitwie pod Mundą, Gnejusz Pompejusz (syn Pompejusza Wielkiego) zbiegł w rejon Gibraltaru, chroniąc się w miejscowości Kartea. Cezar tymczasem z większością wojsk ruszył na Kordobę, gdzie znajdowały się główne siły pompejańczyków w liczbie ponad 25 000 ludzi. Widząc nadchodzącego Cezara, mieszkańcy obiecali mu poddać Kordobę, co wywołało gniew żołnierzy Pompejusza, którzy podpalili miasto. W trakcie pożaru wojska Cezara przypuściły szturm, dokonując masakry na żołnierzach Pompejusza. Zginąć miało 22 000 pompejańczyków. Po zdobyciu Kordoby, w ręce cezarian wpadły kolejne miasta. Wkrótce cała rzymska Hiszpania należała do Cezara[1].
Przypisy
- ↑ Gazda 2008 ↓, s. 137.
Bibliografia
- Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.