Tío Paquete
 | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1819–1820 |
| Medium | |
| Wymiary |
39 × 31 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Tío Paquete[1] – obraz olejny wykonany przez hiszpańskiego malarza Francisca Goyę (1746–1828)[2]. Obecnie znajduje się w zbiorach Muzeum Thyssen-Bornemisza w Madrycie[3].
Tío Paquete to postać współczesna Goi – niewidomy żebrak dobrze znany mieszkańcom Madrytu z początku XIX wieku. Miał zwyczaj przesiadywać na schodach kościoła San Felipe el Real i żebrać śpiewając i grając na gitarze. Goya, który pasjonował się groteską codzinnego życia, zainspirował się jego postacią i uwiecznił jego zniekształcone rysy na portrecie[2]. Uwaga widza skupia się na okrągłej twarzy żebraka wyłaniającej się z ciemnego tła i wypełniającej niemal całe płótno. Goya z surowym realizmem przedstawia kalectwo postaci. Żebrak ma puste oczodoły, szeroki nos oraz otwarte, niemal bezzębne usta – mimo to, szeroko się śmieje[3]. Portret łączy dramat ślepoty z jej komicznym elementem, a jednocześnie posiada silny ekspresjonistyczny przekaz[2].
Pod względem technicznym obraz jest zbliżony do serii czarnych malowideł Goi – kolorystka jest ciemna, a farba grubo nałożona techniką impastową[2]. Szczególne podobieństwo łączy go z malowidłem Dwie kobiety i mężczyzna z tej serii. Portret jest również datowany na okres pokrywający się z powstaniem czarnych malowideł[3].
Ze źródeł pisanych wiadomo, że portret miał na odwrocie napis «El célebre ciego fijo» (Sławny miejscowy ślepiec), który zniknął po tym jak obraz został podszyty i oprawiony po 1887 roku. Obraz należał do wnuka Goi, Mariana, a następnie przeszedł do kolekcji hrabiego de Doña Marina. Kolejnym właścicielem był markiz de Heredia. Od 1935 dzieło należy do kolekcji Thyssen-Bornemisza[3].