TAI Anka
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Turkish Aerospace Industries |
| Typ | |
| Konstrukcja |
kompozytowa |
| Załoga |
0 |
| Historia | |
| Data oblotu |
30 grudnia 2010 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 × silnik o zapłonie samoczynnym Thielert Centurion 2.0 |
| Moc |
135 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
17,3 m |
| Długość |
8 m |
| Wysokość |
2,7 m |
| Powierzchnia nośna |
13,6 m² |
| Masa | |
| Użyteczna |
200 kg |
| Startowa |
1600 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
217 km/h |
| Prędkość przelotowa |
138 km/h |
| Pułap |
7 600 m |
| Długotrwałość lotu |
23 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Turcja, Indonezja, Algieria, Czad, Malezja, Kazachstan, Tunezja | |
TAI Anka – turecki bezzałogowy aparat latający (UAV – unmanned aerial vehicle), klasy MALE (ang. Medium-Altitude Long-Endurance; pol. średni pułap i duża długotrwałość lotu) produkcji firmy Turkish Aerospace Industries, nad którym pracę rozpoczęto w latach 90. XX wieku.
Historia
Anka (Feniks) jest pierwszym tureckim bezzałogowym aparatem latającym klasy MALE. Kontrakt na budowę aparatu firma podpisała z ministerstwem obrony narodowej w grudniu 2004 roku. Celem programu było uniezależnienie się od zagranicznych dostawców tego typu samolotów. Przewidywano budowę dwóch wersji aparatu: Anka-A, wersji rozpoznawczej oraz Anka-B, wersji zdolnej do przenoszenia uzbrojenia. Wstępne plany zakładały rozpoczęcie w 2012 roku produkcji seryjnej, o ile badania i próby w locie przebiegałyby pomyślnie. W maju 2008 roku gotowy był wstępny projekt samolotu i systemów naziemnych, w czerwcu następnego roku dokonano oceny projektu, a w lipcu 2010 roku ukończono badania naziemne.
Do pierwszego lotu maszyna wzbiła się 30 grudnia 2010 roku. W 2012 roku podjęto decyzje o zakupie 10 aparatów w wersji rozpoznawczej, pierwsze trzy miały trafić do armii tureckiej w tym samym roku. Celem zakupu jest ocena przydatności maszyn i warunków ich eksploatacji. Aparaty mają zostać użyte między innymi do monitorowania ruchów i wykrywania pozycji kurdyjskich partyzantów z Partii Pracujących Kurdystanu. 25 października 2013 roku zakup został sfinalizowany, plany zakładają realizację zamówienia do końca 2018 roku[1].
Konstrukcja
Anka jest kompozytowym górnopłatem z pojedynczym silnikiem o zapłonie samoczynnym Centurion 2S o mocy 155 KM na poziomie morza, napędzającym umieszczone na końcu kadłuba śmigło pchające, i motylkowym usterzeniem. Podwozie chowane, trójpodporowe z przednim podparciem. Golenie podwozia głównego i przedniego składane elektromechanicznie do tyłu. W maszynie prototypowej optoelektroniczna głowica obserwacyjna zamontowana jest pod kadłubem w jego dziobowej części.
Użytkownicy
W trakcie odbywających się w dniach 4–8 marca 2020 roku targów International Air and Defence Exhibition (IADE) w Dżerbie w Tunezji, podpisano umowę na zakup sześciu aparatów TAI/TUSAŞ Anka-S, trzy naziemne stację kontroli oraz kierowaną amunicję przez Tunezję[2]. 3 lutego 2023 roku Indonezja podpisała umowę na zakup tuzina tureckich bezzałogowców, symulatora lotów, stacji kontroli, wyposażenia naziemnego, wyszkolenia personeli i wsparcia logistycznego oraz gwarancji na 24 miesiące lub 600 godzin lotu. Informacja o zawarciu umowy została upubliczniona przez Indonezję 1 sierpnia 2023 roku. Indonezja jest kolejnym użytkownikiem TAI Anka, który znalazł się już w siłach zbrojnychAlgierii, Kazachstanu, Malezji i Czadu[3].