Tadeusz Świecki

Tadeusz Świecki

Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1880 Staw
Data i miejsce śmierci	3 października 1945 Kalisz
Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1922 do 1927
Przynależność polityczna	Związek Ludowo-Narodowy
Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1928 do 1930
Przynależność polityczna	Związek Ludowo-Narodowy
Odznaczenia

Tadeusz Świecki herbu Leszczyc (ur. 21 grudnia 1880 w Stawie, zm. 3 października 1945 w Kaliszu) – polski ziemianin, polityk i działacz społeczny, poseł na Sejm I i II kadencji w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego^[1].

Za działalność w kółku samokształceniowym został relegowany z gimnazjum w Chełmie. W latach 1891-1893 uczęszczał do Zakładu Naukowo-Wychowawczego Ojców Jezuitów w Chyrowie. Następnie kontynuował naukę w średniej szkole rolniczej w Czernichowie koło Krakowa. W 1896 zdał eksternistycznie maturę w gimnazjum w Samborze. Po zdaniu egzaminów rozpoczął studia przyrodnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz nauki polityczne w Paryżu, jednak studiów nie ukończył^[1].

Zamieszkał w majątku Radomice. Został m.in. członkiem: Spółki Ziemiańskiej Kujawsko-Dobrzyńskiej I Zarządu Okręgowego Towarzystwa Rolniczego Ziemi Dobrzyńskiej. W miejscowości Głodowo (pow. lipnowski) stworzył rolniczą stację doświadczalną. Organizował również kursy rolnicze, na których także wykładał. W 1912 politycznie związał się Ligą Narodową i Stronnictwem Narodowo-Demokratycznym. W 1914 został prezesem Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Płocku. W tym samym roku został prezesem powiatowego Komitetu Obywatelskiego i wiceprzewodniczącym Gubernialnego KO^[2]. W 1915 był inicjatorem założenia dziennika „Kurier Płocki”^[3]

Podczas I wojny światowej był członkiem organizacji samorządowych i pomocowych dla ofiar wojny w Płocku. W 1916 brał udział w powołaniu Męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Płocku. Był także reprezentantem Polskiej Macierzy Szkolnej w Okręgowej Radzie Szkolnej. Po wydaniu aktu 5 listopada przez władze niemieckie został członkiem Tymczasowej Rady Stanu, gdzie aż do jej rozwiązania zajmował się sprawami gospodarczo-aprowizacyjnymi^[1].

Po odzyskaniu niepodległości bezskutecznie kandydował do Sejmu Ustawodawczego z ramienia Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. W 1919 stanął na czele zarządu okręgowego Związku Ludowo-Narodowego^[4]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej stworzył w Płocku Związek Obrony Ojczyzny. Był także kierownikiem Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa. Wziął udział w obronie Płocka przeciw wojskom 3. Korpusu Kawalerii Armii Czerwonej. W wyborach w 1922 uzyskał mandat posła z list Związku Ludowo-Narodowego. W Sejmie pracował w komisji rolnej. W wyborach w 1928 uzyskał reelekcję. Był członkiem, a następnie wiceprezesem Związku Ziemian w Warszawie. Należał również do Ligi Katolickiej w Płocku^[1] i Akcji Katolickiej^[5].

Podczas II wojny światowej został w październiku 1939 aresztowany przez Niemców. Był więźniem obozów koncentracyjnych w Rudau (okolice Królewca) i Dachau. Z obozu w Dachau został zwolniony w 1942 i zamieszkał zamieszkał w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego powrócił do Radomic^[1].

Zmarł w szpitalu w Kaliszu w 1945 na skutek obrażeń odniesionych podczas prac polowych. Został pochowany na cmentarzu w Stawie w powiecie kaliskim^[6].

Był synem Władysława Świeckiego, ziemianina i powstańca styczniowego, oraz Eugenii z domu de Sauvé. W 1912 ożenił się z Jadwigą Marią Garczyńską, z którą miał trójkę dzieci: synów Tadeusza i Witolda oraz córkę Irenę^[7].

• Krzyż Walecznych (1921)^[4]
• Order Świętego Grzegorza Wielkiego^[5]

• Grzegorz Radomski. Tadeusz Świecki – przedstawiciel lokalnych elit Narodowej Demokracji. „Polish Biographical Studies”, s. 94-112, 2021. Szczecin. ISSN 2353-9291. [dostęp 2025-03-23]. 
• Jan Świecki. Wspomnienie o Tadeuszu Świeckim w 50. rocznicę śmierci. „Notatki Płockie”, s. 27-29, 1995. Płock. ISSN 0029-389X. [dostęp 2025-03-23].