Tadeusz Dąbrowski (oficer)
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 kwietnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 maja 1915 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1915 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
Tadeusz Dąbrowski, ps. „Marynarz” (ur. 4 kwietnia 1894 w Wiśniowczyku, zm. 23 maja 1915 w Przepiórowie) – podporucznik Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 4 kwietnia 1894 w Wiśniowczyku, w ówczesnym powiecie podhajeckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana, zarządcy lasów i majątków rolnych, i Heleny z Zaszkiewiczów[1][2]. Po ukończeniu szkoły powszechnej i dwóch klas gimnazjum w Przemyślu, przeniósł się z rodzicami do Lwowa, gdzie kontynuował naukę w c. k. IV Gimnazjum[3]. W 1912 zakończył naukę w klasie VIIId i zdał egzamin maturalny[3][4]. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. Od 1905 był członkiem „Sokoła”, a od września 1910 Związku Strzeleckiego[5][6]. Po wybuchu wojny wstąpił do oddziałów organizowanych przez Piłsudskiego.
1 stycznia 1915 roku został mianowany podporucznikiem piechoty, wkrótce został dowódcą plutonu w 3 kompanii II baonu 5 pułku piechoty I Brygady Legionów Polskich.
23 maja 1915 roku w końcowej fazie bitwy pod Konarami, podporucznik Dąbrowski prowadząc pluton w natarciu na linie wroga, został trafiony w głowę i zmarł na miejscu[7].
Obecnie jego szczątki znajdują się na cmentarzu wojennym w Górach Pęchowskich[8].
25 kwietnia 1937 Jan Dąbrowski, ojciec Tadeusza, w wypełnionym własnoręcznie kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militarii podał, że: „poległy śp. Tadeusz jest potomkiem w prostej linii po generale Janie Henryku Dąbrowskim, urodzonym w r. 1755 w Pierzchowie koło Bochni, którego następcy, śp. Jan z synem swoim Tadeuszem walczyli w powstaniu 1830/1, następnie syn Tadeusza, śp. Ignacy walczył w r. 1863 itd.”[3]
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6465[9][2] – pośmiertnie, 17 maja 1922[10][11]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[12]
Przypisy
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- 1 2 Polak (red.) 1993 ↓, s. 44.
- 1 2 3 Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Sprawozdanie 1912 ↓, s. 161.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
- ↑ Marek Gałęzowski, Dąbrowski Tadeusz [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 55.
- ↑ Panteon Polski, nr 4 (8) rok 19245, str. 8.
- ↑ Góry Pęchowskie. Cmentarz legionistów poległych w bitwie pod Konarami (1915r.)
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 19 – wskazany jako Dąbrowski-Marynarz Tadeusz.
- ↑ Wykaz odznaczonych orderem wojskowym „Virtuti Militari“ V kl. oficerów i szeregowych z b. 5-go pułku piechoty Legjonów Polskich., „Żołnierz Polski” (29 (308)), zbrojownia.cbw.wp.mil.pl, 16 lipca 1922, s. 17 [dostęp 2025-05-19], Cytat: ppor. L. P. ś. p. Dąbrowski-Marynarz Tadeusz (pol.).
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
Bibliografia
- Dąbrowski Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.37-2795 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-23].
- Marek Gałęzowski, Dąbrowski Tadeusz [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019,s. 54-55.
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1912. Lwów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1912.
- Wiktor Krzysztof Cygan, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich. Gryf, Warszawa 1992, Tom I, s. 23–24.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Panteon Polski, nr 4 (8), Lwów 15 lutego 1925, s. 8.
- Wiadomości Polskie 1915, nr 12 i 13 s. 6–7
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2025-05-18].
.jpg)