Tadeusz Dąbrowski (oficer)

Tadeusz Dąbrowski
Marynarz
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1894
Wiśniowczyk

Data i miejsce śmierci

23 maja 1915
Przepiórów

Przebieg służby
Lata służby

1914–1915

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

5 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa 

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Tadeusz Dąbrowski, ps. „Marynarz” (ur. 4 kwietnia 1894 w Wiśniowczyku, zm. 23 maja 1915 w Przepiórowie) – podporucznik Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 kwietnia 1894 w Wiśniowczyku, w ówczesnym powiecie podhajeckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana, zarządcy lasów i majątków rolnych, i Heleny z Zaszkiewiczów[1][2]. Po ukończeniu szkoły powszechnej i dwóch klas gimnazjum w Przemyślu, przeniósł się z rodzicami do Lwowa, gdzie kontynuował naukę w c. k. IV Gimnazjum[3]. W 1912 zakończył naukę w klasie VIIId i zdał egzamin maturalny[3][4]. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. Od 1905 był członkiem „Sokoła”, a od września 1910 Związku Strzeleckiego[5][6]. Po wybuchu wojny wstąpił do oddziałów organizowanych przez Piłsudskiego.

1 stycznia 1915 roku został mianowany podporucznikiem piechoty, wkrótce został dowódcą plutonu w 3 kompanii II baonu 5 pułku piechoty I Brygady Legionów Polskich.

23 maja 1915 roku w końcowej fazie bitwy pod Konarami, podporucznik Dąbrowski prowadząc pluton w natarciu na linie wroga, został trafiony w głowę i zmarł na miejscu[7].

Obecnie jego szczątki znajdują się na cmentarzu wojennym w Górach Pęchowskich[8].

25 kwietnia 1937 Jan Dąbrowski, ojciec Tadeusza, w wypełnionym własnoręcznie kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militarii podał, że: „poległy śp. Tadeusz jest potomkiem w prostej linii po generale Janie Henryku Dąbrowskim, urodzonym w r. 1755 w Pierzchowie koło Bochni, którego następcy, śp. Jan z synem swoim Tadeuszem walczyli w powstaniu 1830/1, następnie syn Tadeusza, śp. Ignacy walczył w r. 1863 itd.”[3]

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  2. 1 2 Polak (red.) 1993 ↓, s. 44.
  3. 1 2 3 Kolekcja ↓, s. 4.
  4. Sprawozdanie 1912 ↓, s. 161.
  5. Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  6. Marek Gałęzowski, Dąbrowski Tadeusz [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 55.
  7. Panteon Polski, nr 4 (8) rok 19245, str. 8.
  8. Góry Pęchowskie. Cmentarz legionistów poległych w bitwie pod Konarami (1915r.)
  9. Kolekcja ↓, s. 1.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 19 – wskazany jako Dąbrowski-Marynarz Tadeusz.
  11. Wykaz odznaczonych orderem wojskowym „Virtuti Militari“ V kl. oficerów i szeregowych z b. 5-go pułku piechoty Legjonów Polskich., „Żołnierz Polski” (29 (308)), zbrojownia.cbw.wp.mil.pl, 16 lipca 1922, s. 17 [dostęp 2025-05-19], Cytat: ppor. L. P. ś. p. Dąbrowski-Marynarz Tadeusz (pol.).
  12. M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.

Bibliografia