Tadeusz Halewski
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 maj 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 listopada 1942 |
| Zawód, zajęcie |
pilot |
| Odznaczenia | |
_3r_BAR.svg.png){kind=small}   | |
Tadeusz Stanisław Halewski (ur. 7 maja 1898 w Delatynie, zm. 7 listopada 1942 w Lossiemouth) – polski pilot.
Życiorys
Syn Władysława (urzędnik) i Teofili z Ołtarzewskich. Ukończył gimnazjum w Stanisławowie (w 1914 skończył V klasę w tamtejszym II Gimnazjum[1]). Do wojska wstąpił w 1919 roku[2]. Służył w 16 Eskadrze Wywiadowczej[3]. Po zakończeniu wojny został przeniesiony do rezerwy, ale pozostał w służbie czynnej. 1 czerwca 1919 roku został zweryfikowany jako porucznik rezerwy. W 1920 roku kończył Krakowską Szkołę Pilotów i służył w 2 Pułku Lotniczym. 1 stycznia 1928 roku został awansowany na kapitana[2]. Służył w 6 Pułku Lotniczym. 28 kwietnia 1934 roku został dowódcą 64 eskadry liniowej[4]. W latach 1929–1931 pracował w Zarządzie Głównym LOPP jako delegat w Departamencie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. Po 1934 roku przeniesiony w stan spoczynku lub do rezerwy[2].
W 1925 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1928 roku był założycielem i pierwszym prezesem Akademickiego Aeroklubu Krakowskiego. W 1930 roku pełnił funkcję prezesa Aeroklubu Warszawskiego z którym był związany do wybuchu II wojny światowej. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii i jako mjr pil. został przydzielony do 46 Jednostki Zaopatrzenia Lotnictwa w Lossiemouth. Zginął podczas lotu doświadczalnego 7 listopada 1942 roku[2].
Odznaczenia
Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości (1932) i srebrnym Krzyżem Zasługi[2].
Osiągnięcia sportowe
- 1930: I miejsce w I Zlocie Podhalańskim[2]
- 1930: III miejsce w zlocie gwiaździstym w Brnie[2]
- 1933: V miejsce w Locie Południowo-Zachodniej Polski im. Franciszka Żwirki[5]
- 1933: III miejsce w III Lubelsko-Podlaskich Zawodach Lotniczych[2]
Przypisy
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Gimnazyum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie za rok szkolny 1913/14. Stanisławów: 1914, s. 107. [dostęp 2024-11-25].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Tadeusz Stanisław Halewski | Fundacja 100 [online], fundacja100.pl [dostęp 2024-10-31].
- ↑ Piotr Rapiński, Komar i Kameleon. Lwowskie eskadry towarzyszące w czasie Pokoju i wojny, Oświęcim 2019, s. 106, ISBN 978-83-7889-987-7.
- ↑ Dziesięciolecie 6 pułku lotniczego, Lwów 1935, s. 68-69.
- ↑ Oficjalne wyniki 5 -go Lotu Południowo-Zachodniej Polski, „Skrzydlata Polska” (7), 1933, s. 245–247.