Tadeusz Idziński
| Pełne imię i nazwisko |
Tadeusz Wiktor Idziński |
|---|---|
| Imię i nazwisko urodzenia |
Tadeusz Dundaczek |
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1897 |
| Data i miejsce śmierci |
25 kwietnia 1961 |
| Zawód, zajęcie |
notariusz |
| Odznaczenia | |
Tadeusz Wiktor Idziński vel Dundaczek[a] (ur. 1 kwietnia 1897 w Nisku, zm. 25 kwietnia 1961 w Tarnowie) – polski notariusz, działacz niepodległościowy i oficer rezerwy Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 1 kwietnia 1897 w Nisku, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wacława (1856–1902), adwokata i Marii z Idzińskich (1873–1937)[2][3][4]. Był młodszym bratem Stanisława Franciszka Józefa Romana (1895–1947)[5][4]. Od 1911 należał do skautingu[2].
16 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[6]. Początkowo służył w 16 kompanii IV batalionu 2 pułku piechoty, a następnie w 11 kompanii III batalionu[6]. Był ciężko ranny[2]. 15 czerwca 1916 został odnotowany w półbatalionie etapowym Komendy Legionów Polskich[6]. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) służył w Polskim Korpusie Posiłkowym[6]. 14 czerwca 1918 zdał maturę w c. k. Gimnazjum I w Rzeszowie[7][2].
Od 1918 pełnił służbę w Wojsku Polskim[2]. 15 lipca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich, pełniący służbę w 2 batalionie wartowniczym w Krakowie, został mianowany z dniem 1 czerwca 1919 podporucznikiem w piechocie[8]. Na początku 1922 został zdemobilizowany w stopniu porucznika piechoty i przydzielony w rezerwie do 17 pułku piechoty w Rzeszowie[9][10][11][12]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 2011. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[13][14].
W 1926 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i otrzymał tytuł doktora praw[2]. Od 1927 pracował zawodowo w notariacie[2]. Od 1934 do 1939 był notariuszem w Pilźnie[2][15][16]. Pracę zawodową łączył z działalnością społeczną i kombatancką. Pełnił funkcję prezesa powiatowej Ligi Morskiej i Kolonialnej, członka zarządu powiatowego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, członka zarządu powiatowego Związku Legionistów Polskich, członka zarządu powiatowego i delegata do zarządu okręgowego Związku Strzeleckiego[2]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bochnia i posiadał przydział do 16 pułku piechoty w Tarnowie[17].
Był członkiem założycielem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Pilźnie, zarejestrowanego 28 listopada 1945[18]. Później zamieszkał w Chyszowie[19]. Zmarł 25 kwietnia 1961, a trzy dni później został pochowany w Tarnowie na cmentarzu komunalnym w Mościcach (sektor 2, rząd 1, grób 30)[20][19].
W 1935 ożenił się z Marią Jadwigą z Garbaczyńskich (1908–1991)[2][20].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[21][22][23]
- Krzyż Walecznych po raz pierwszy – 1 grudnia 1922 „za czyny orężne w czasie bojów Legionów Polskich”[24]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
Został odznaczony lub był przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Zasługi[25].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 25 lutego 1922, s. 153.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Łoza 1939 ↓, s. 111.
- ↑ Tadeusz Wiktor Idziński. Fundacja Obchodów 100 Rocznicy Odzyskania Przez Polskę Niepodległości. [dostęp 2025-02-12].
- 1 2 Spis osób pochowanych : Dundaczek. Stowarzyszenie Opieki nad Starym Cmentarzem w Rzeszowie im. Włodzimierza Kozło. [dostęp 2025-02-13].
- ↑ Monitor Polski nr 121, s. 5, Zmiana nazwisk. 1924-05-27. [dostęp 2025-02-13].
- 1 2 3 4 Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Dundaczek Tadeusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2025-02-12].
- ↑ Sprawozdanie 1918 ↓, s. 22, jako Dundaczek.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 80 z 26 lipca 1919, poz. 2712.
- ↑ Druga lista 1922 ↓, s. 8, jako Dundaczek.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 57, jako Dunaczek.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 174, jako Dundaczek.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 165, jako Dundaczek.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 505.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 444.
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1934 ↓, s. 79.
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1939 ↓, s. 140.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 17, 442.
- ↑ Monitor Polski nr 21, s. 2, Rejestr stowarzyszeń. 1946-03-01. [dostęp 2025-02-13].
- 1 2 Tadeusz Idziński. Miejski Zarząd Cmentarzy w Tarnowie. [dostęp 2025-02-12].
- 1 2 Tadeusz Idziński. Miejski Zarząd Cmentarzy w Tarnowie. [dostęp 2025-02-12].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-12].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-12].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 1 grudnia 1922, s. 873.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-12].
Bibliografia
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Rzeszowie za rok szkolny 1918. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Druga lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-01-26.
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1934 rok. Warszawa: Skład Główny Księgarni Ferdynanda Hoesicka, 1934.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1939 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1939.
- Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1939.