Tadeusz Rejniak
| Data i miejsce urodzenia |
19 września 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 grudnia 2010 |
| Zawód, zajęcie |
pilot, działacz sportowy |
| Odznaczenia | |
    | |
Tadeusz Rejniak (ur. 19 września 1920 w Dąbrowie Górniczej, zm. 27 grudnia 2010 r. w Warszawie) – polski pilot szybowcowy i samolotowy, działacz sportowy, prezes Aeroklubu Polskiego, wielokrotny kierownik reprezentacji Polski na Szybowcowe Mistrzostwa Świata.
Życiorys
Szkołę podstawową ukończył w Rybniku, maturę zdał w 1939 r. w gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Katowicach. Po zakończeniu II wojny światowej znalazł w 1946 r. zatrudnienie w Redakcji Czasopism Lotniczych, w tym samym roku odbył kurs szybowcowy w Goleszowie i uzyskał kategorie A i B pilota szybowcowego. Rok później na szybowisku Żar podwyższył posiadane uprawnienia do kategorii C oraz ukończył kurs pilotażu silnikowego. W 1948 r. został zatrudniony jako kierownik centralnego kolportażu wydawnictwa „Prasa Wojskowa”, gdzie pracował do 1950 r. Związał się z Aeroklubem Warszawskim, gdzie od 1948 r. był kierownikiem sekcji szybowcowej[1].
W 1949 r. wziął udział w Krajowych Zawodach Szybowcowych i zajął siódme miejsce[2]. Również w tym samym roku odniósł zwycięstwo w Zlocie Gwiaździstym do Warszawy[3] oraz zajął drugie miejsce w X Krajowych Zawodach Samolotowych[4][5]. Dzięki posiadanym kwalifikacjom lotniczym w 1950 r. brał udział w opylaniu lasów w Beskidzie Żywieckim i zwalczaniu stonki ziemniaczanej na Pomorzu Szczecińskim. W tym samym roku został zatrudniony w Zarządzie Głównym Ligi Przyjaciół Żołnierza na stanowisku kierownika działu szybowcowego. Na fali stalinowskich czystek został odsunięty od latania, ale pozwolono mu na działalność organizatorską[6].
Od 1950 r. zaangażował się w działalność w władzach lotnictwa sportowego – został kierownikiem obozu wyczynowego dla szybowników latających na fali w rejonie Jeleniej Góry[7]. Od 1951 r. pełnił regularnie funkcję przewodniczącego komisji sędziowskiej na Krajowych Zawodach Szybowcowych (w latach 1951–1953, 1955–1957 i 1961) oraz międzynarodowych zawodów szybowcowych w 1954 r. w Lesznie. Na VII Szybowcowych Mistrzostwach Świata rozegranych w 1958 r. w Lesznie był jednocześnie kierownikiem sportowym zawodów oraz zasiadał w komisji sędziowskiej[8]. Od 1959 r. zajmował w APRL stanowisko szefa działu sportu, od 1963 r. szefa działu organizacyjnego. Jesienią 1972 r. objął kierownictwo nad Wydziałem Szybowcowym Aeroklubu PRL[9]. Pełnił funkcję dyrektora XI Szybowcowych Mistrzostw Świata rozegranych w 1968 r. w Lesznie[10].
Rozszerzał posiadane uprawnienia sędziowskie i brał udział, jako sędzia, w zawodach spadochronowych, samolotowych i szybowcowych juniorów. W 1956 r. wszedł w skład Komisji Restytucyjnej, która przywróciła Aeroklubowi Polskiemu (wkrótce przemianowanemu na Aeroklub Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej) władzę nad lotnictwem sportowym[11]. W 1957 r. został zatrudniony w Biurze Zarządu Głównego Aeroklubu PRL na stanowisku sekretarza generalnego, które piastował do 1959 r. Był głównym redaktorem statutu Aeroklubu PRL[12]. Brał czynny udział w pracach FAI, uczestnicząc w konferencjach generalnych (w latach 1958–1962) oraz był stałym przedstawicielem Aeroklubu PRL w Komisji Sportowej FAI. W 1960 r. objął stanowisko kierownika polskiej reprezentacji na Szybowcowych Mistrzostwach Świata w Kolonii. Odniesione sukcesy sprawiły, że był również kierownikiem polskiej ekipy na Szybowcowych Mistrzostwach Świata w 1963 r. w Junín. Polską ekipą kierował jeszcze podczas mistrzostw w 1965 r. w South Cerney, w 1970 r. w Marfie, w 1972 r. w Vršacu, w 1974 r. w Waikerie[13] oraz w 1976 r. w Räyskälä[14]. Oficjalnie stanowisko szefa polskiej reprezentacji szybowcowej pełnił do 1980 r.[15]; Janusz Krasicki przypisuje mu funkcję szefa polskiej ekipy podczas mistrzostw świata w 1981 r. w Paderborn oraz w 1983 r. w Hobbs[6].
Zmarł 27 grudnia 2010 r. w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym[16].
Publikacje
Jest autorem publikacji[17]:
- Szybownicy (1952) Wydawnictwo MON
- Zostań pilotem szybowcowym (1952) Wydawnictwo Ligii Lotniczej
- Skrzydlata młodość (1955) Wydawnictwo MON na zlecenie Ligii Przyjaciół Żołnierza
- Historia lotnictwa (1966) Wydawnictwa Komunikacji i Łączności
- Medale na chmurach (1974) Wydawnictwo MON
Ordery i odznaczenia
Otrzymał odznaczenia[1]:
- Złoty Krzyż Zasługi (1963)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1957)
- Brązowy Krzyż Zasługi (1947)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Złota Odznaka Honorowa Skrzydlatej Polski (1960)
- Dyplom Paula Tissandier’a (1968)[18]
- Medal Tańskiego (1976)[19]
- Złoty Medal Aeroklubu Polski (1994)[20]
Przypisy
- 1 2 Skrzydlata Polska 1964 ↓, s. 8.
- ↑ Ruchała 2017 ↓, s. 143.
- ↑ Ruchała 2017 ↓, s. 103.
- ↑ Szydłowski 1986 ↓, s. 203.
- ↑ Ruchała 2017 ↓, s. 94.
- 1 2 Krasicki 2011 ↓, s. 60.
- ↑ Sznajderski 2010 ↓, s. 131.
- ↑ Rejniak 1977 ↓, s. 18.
- ↑ Szydłowski 1986 ↓, s. 246.
- ↑ Krasicki 2011 ↓, s. 61.
- ↑ Ruchała 2017 ↓, s. 101-102.
- ↑ Jankiewicz 2011 ↓, s. 57.
- ↑ Jankiewicz 2011 ↓, s. 58.
- ↑ Jankiewicz 2011 ↓, s. 59.
- ↑ Szydłowski 1986 ↓, s. 317.
- ↑ Jankiewicz 2011 ↓, s. 56.
- ↑ Tadeusz Rejniak w bazie WorldCat. WorldCat. [dostęp 2025-05-13]. (ang.).
- ↑ Szydłowski 1986 ↓, s. 195.
- ↑ Szydłowski 1986 ↓, s. 198.
- ↑ Samek 1997 ↓, s. 24.
Bibliografia
- Tadeusz Rejniak. „Skrzydlata Polska”. 40/1964, 4 października 1964. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Bohdan Jankiewicz. Sylwetki lotników: Tadeusz Rejniak. „Skrzydlata Polska”. 2/2011, luty 2011. Warszawa: Agencja Lotnicza ALTAIR Sp. z o. o.. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Janusz Krasicki. Legenda szybownictwa. „Skrzydlata Polska”. 2/2011, luty 2011. Warszawa: Agencja Lotnicza ALTAIR Sp. z o. o.. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Tadeusz Rejniak: Medale na chmurach. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1977. OCLC 803878182.
- Paweł Ruchała: 90 lat Aeroklubu Warszawskiego. Warszawa: Aeroklub Warszawski, 2017. ISBN 978-83-927858-2-8. OCLC 1036648122.
- Andrzej Samek (red.): Polskie lotnictwo sportowe. Almanach tom II. Kraków: SO Wydawnictwo, 1997. ISBN 83-902156-8-3. OCLC 1262362969.
- Adam Sznajderski: Lotniczy Dolny Śląsk : 100-lecie lotniska Gądów Mały, 65-lecie lotnictwa Dolnego Śląska. Wrocław: Mała Poligrafia WSD Redemptorystów, 2010. ISBN 978-83-7631-167-8. OCLC 876460270.
- Henryk Szydłowski (red.): Polskie lotnictwo sportowe. Kraków: KAW, 1986. ISBN 83-03-01157-X. OCLC 803064028.