Tadeusz Rykowski (wiceminister)
| Data i miejsce urodzenia |
22 lipca 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 grudnia 1969 |
| Zawód, zajęcie |
działacz partyjny i państwowy, leśnik |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
wiceminister leśnictwa (1950–1956), wiceminister leśnictwa i przemysłu drzewnego (1956–1957) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
   | |
Tadeusz Rykowski, pseudonim „Rojko” (ur. 22 lipca 1907 w Skarżysku-Kamiennej, zm. 14 grudnia 1969[1] w Londynie[2]) – polski działacz partyjny i państwowy, leśnik, partyzant podczas II wojny światowej, podsekretarz stanu w resortach związanych z leśnictwem (1950–1957).
Życiorys
Syn tokarza i aktywisty Polskiej Partii Socjalistycznej, zesłanego na katorgę i tam zmarłego. Absolwent leśnictwa w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, pracowal w wyuczonym zawodzie. W okresie II wojny światowej podjął współpracę z polską i radziecką partyzantką na Wołyniu, brał udział w samoobronie ludności polskiej przed atakami Ukraińskiej Powstańczej Armii. W marcu 1944 wstąpił do Brygady „Grunwald” (podlegającej od maja 1944 pod Polski Sztab Partyzancki). Przyjął pseudonim „Rojko”, został w niej zastępcą dowódcy i oficerem ds. operacyjnych w randze porucznika. Na przełomie czerwca i lipca 1944 desantowany na Kielecczyznę, dowodził desantem zwiadowczym przed zrzutem zorganizowanym 23 czerwca 1944[3]. Pozostał na tym obszarze do czasu dotarcia wojsk radzieckich po przełamaniu Wisły, uczestnicząc w akcjach dywersyjnych[2].
W lutym 1945 oddelegowany do Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu, został następnie nadleśniczym nadleśnictwa Bartodzieje z siedzibą w Bydgoszczy oraz dyrektorem Biura Kontroli i Inspekcji DLP w Toruniu. Z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od stycznia 1950 do lipca 1956 podsekretarz stanu w Ministerstwie Leśnictwa[4], przekształconego następnie w Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. W kwietniu 1957 odszedł z tego stanowiska[5]. Zajmował się m.in. planami zagospodarowania lasu i pozyskiwaniem drewna. W 1957 zatrudniony w Centrali Handlu Zagranicznego „Paged”, m.in. w ramach jej londyńskiego biura[2].
Zmarł nagle w Londynie podczas pracy zagranicznej. 20 grudnia 1969 został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach[1]. Ojciec dziennikarza i prawnika Zbysława Rykowskiego.
Odznaczenia
Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Sztandaru Pracy II klasy[2].
Przypisy
- 1 2 Informacje o pochówku. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2025-04-25].
- 1 2 3 4 Włodzimierz Fełenczak, Julian Szczuka. Tadeusz Rykowski. Wspomnienie pośmiertne. „Sylwan”. 4/1970. s. 89–92. ISSN 0039-7660.
- ↑ Florian Budniak, Mieczysław Tarchalski. Udział leśników w ruchu oporu i walkach partyzanckich w okręgu kieleckim i piotrkowskim w okresie II wojny światowej. „Sylwan”. 10–11–12/1981. s. 48. ISSN 0039-7660.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 255.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 256.
Bibliografia
- Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2025-04-25].