Tadeusz de Thun
.jpg) Tadeusz de Thun (przed 1936) | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 października 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 kwietnia 1974 |
| Poseł na Sejm IV kadencji (II RP) | |
| Okres | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg.png){kind=small}   | |
Tadeusz de Thun (ur. 11 października 1897 w Kodłutowie, zm. 20 kwietnia 1974 w Londynie) – polski działacz niepodległościowy i społeczny, rolnik, ziemianin, polityk, poseł na Sejm w II RP.
Życiorys
Był synem Wincentego (1852–1920) i Jadwigi z Wiśniewskich. Miał siostrę Zofię (ur. 1893) i brata Jana Stanisława (1896–1948). Ukończył gimnazjum Edwarda Ronthalera w Warszawie i studia rolnicze w SGGW.
W czasie I wojny światowej służył w I Brygadzie Legionów Polskich (1915–1917). W latach 1918–1921 w Wojsku Polskim, w 2 Pułku Ułanów Grochowskich, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[1]. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 kl.
Po wojnie pracował jako członek wydziału powiatowego, rady powiatowej i zarządu okręgowego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych (TOiKR), będąc oficerem rezerwy. Był wiceprezesem oddziału rawskiego Związku Ziemian. Po śmierci ojca przejął majątek Kodłutowo, w gminie Raciąż.
15 kwietnia 1928 ożenił się z Anną Korolec h. Prus II (1900–1961), której pierwszym mężem był hr. Włodzimierz Jerzy Dąmbski (1887–1941), wnuk Gustawa Dąmbskiego – porucznika wojsk polskich w powstaniu listopadowym i posła na sejm berliński[2].
W latach 30. mieszkał w Zabłociu. W 1935 został posłem IV kadencji (1935–1938) wybranym z listy państwowej 14 833 głosami z okręgu nr 14 (powiaty: skierniewicki, grójecki i rawsko-mazowiecki). Pracował w komisji regulaminowej[3][4].
Na stopień rotmistrza został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 22. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5].
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej 1939. Wojna rozdzieliła Tadeusza i jego żonę. Wyemigrował z kraju, najpierw do Francji, a następnie do Anglii, żona pozostała w kraju.
Zmarł na emigracji w Londynie i tam jest pochowany.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2231[6]
- Krzyż Niepodległości – 3 czerwca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 11 listopada 1934 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”[8]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[9]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[9]
Przypisy
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Tadeusz de Thun w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-06-02].
- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 120.
- ↑ Biblioteka Sejmowa – Parlamentarzyści RP: Tadeusz de Thun. [dostęp 2012-06-02].
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 684.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 340
- 1 2 Kolekcja VM ↓, s. 3.
Bibliografia
- de Thun Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.90-8565 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-02].
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 751. [dostęp 2020-12-06].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon, 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.