Talaromyces
 Talaromyces atroroseus | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Talaromyces |
| Nazwa systematyczna | |
| Talaromyces C.R. Benj. Mycologia 47(5): 681 (1955) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Talaromyces vermiculatus (P.A. Dang.) C.R. Benj. 1955 | |
Talaromyces C.R. Benj. – rodzaj grzybów z rodziny kropidlakowatych (Aspergillaceae)[1].
Charakterystyka
Grzyby mikroskopijne występujące przeważnie w glebie. Izolowano je również z różnego rodzaju podłoży organicznych, np. z kompostu, próchniejącego drewna, obumierających kwiatów[2], niektóre z nich to grzyby termofilne[3]. Tworzą formy rozmnażające się zarówno bezpłciowo (anamorfy), jak i płciowo (teleomorfy). Formy płciowe w postaci splątanych, hialinowych lub żółtawych i pokrytych licznymi włoskami strzępek otaczających worki. Wytwarzane są one zazwyczaj w krótkich łańcuszkach, czasami pojedynczo. Askospory kuliste, elipsoidalne lub soczewkowate, hialinowe lub żółtawe[2].
Wiele gatunków Talaromyces to grzyby dymorficzne, czyli mogące występować zarówno w formie strzępkowej, jak i drożdżowej. W formie drożdżowej są grzybami chorobotwórczymi[4].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Synonimy nazwy naukowej: Erythrogymnotheca Yaguchi & Udagawa, Lasioderma Mont., Sagenoma Stolk & G.F. Orr[5].
Niektóre gatunki:
- Talaromyces aculeatus (Raper & Fennell) Samson, N. Yilmaz, Frisvad & Seifert 2011
- Talaromyces atroroseus N. Yilmaz, Frisvad, Houbraken & Samson 2013
- Talaromyces acaricola Visagie, N. Yilmaz & K. Jacobs 2015
- Talaromyces duclauxii (Delacr.) Samson, N. Yilmaz, Frisvad & Seifert 2011
- Talaromyces flavus (Klöcker) Stolk & Samson 1972
- Talaromyces funiculosus (Thom) Samson, N. Yilmaz, Frisvad & Seifert 2011
- Talaromyces islandicus (Sopp) Samson, N. Yilmaz, Frisvad & Seifert 2011
- Talaromyces marneffei (Segretain, Capponi & Sureau) Samson, N. Yilmaz, Frisvad & Seifert
- Talaromyces minioluteus (Dierckx) Samson, N. Yilmaz, Frisvad & Seifert 2011
- Talaromyces palmae (Samson, Stolk & Frisvad) Samson, N. Yilmaz, Frisvad & Seifert 2011
- Talaromyces piceae (Raper & Fennell) Samson, N. Yilmaz, Houbraken, Spierenb., Seifert, Peterson, Varga & Frisvad 2011
- Talaromyces purpureus (E. Müll. & Pacha-Aue) Stolk & Samson 1972
- Talaromyces purpureogenus (Stoll) Samson, N. Yilmaz, Houbraken, Spierenb., Seifert, Peterson, Varga & Frisvad 2011
- Talaromyces ruber (Stoll) N. Yilmaz, Houbraken, Frisvad & Samson 2012
- Talaromyces rugulosus (Thom) Samson, N. Yilmaz, Frisvad & Seifert 2011
- Talaromyces wortmannii (Klöcker) C.R. Benj. 1955
Nazwy naukowe według Index Fungorum[6]. Uwzględniono głównie gatunki występujące w Polsce (opisane pod rodzajową nazwą Penicillium)[7]
Przypisy
- 1 2 Index Fungorum [online] [dostęp 2020-10-21].
- 1 2 Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 86, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Anil K. Patel, Ashok Pandey, Thermostable cellulases: Current status and perspectives, „Bioresource Technology”, 2019 [dostęp 2025-01-21] (ang.).
- ↑ Ana. C.O. Souza, Carlos P. Taborda, Epidemiology of Dimorphic Fungi, „Encyclopedia of Mycology”, 1, 2021, s. 613–623, DOI: 10.1016/B978-0-12-809633-8.12056-4.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2020-10-21].
- ↑ Index Fungorum (wyszukiwarka taksonów) [online] [dostęp 2024-12-08].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 147, 440–455, ISBN 978-83-89648-75-4.