Zbójnicki

Figura tańca (drzeworyt Władysława Skoczylasa)

Zbójnicki – polski taniec ludowy z rejonu Podhala[1] w metrum 2/4.

Zbiorcza nazwa kilku kroków i tańców ludowych od wieków wykonywanych na Podhalu. Taniec góralski dzieli się na: zbójnicki, solowy, juhaski, dwójki i czwórki[2]. Opisy zbójnickiego w XIX wieku przedstawiały go ukazując "dzikie skoki" i "walki na ciupagi" wokół ogniska na tle szczytów i turni tatrzańskich[3].

Charakterystyka

Obecnie spopularyzowany taniec o tej nazwie jest raczej jego estradową modyfikacją, odbiegającą od ludowego pierwowzoru. Zazwyczaj oparty na schemacie: wstęp, właściwy zbójnicki, zakończenie[4].

W tańcu zbójnickim tańczy grupa mężczyzn wykonująca te same układy taneczne. Jeden z mężczyzn wydaje polecenia, tzw. komendy. W zbójnickim tańczy się: zwykłą, bitke, po dwa krzesane, popod nogę, hajduka, w pięty, klaskany i inne. Taniec zbójnicki kończy się ozwodną i zieloną.

Taniec nad ogniem (drzeworyt Władysława Skoczylasa)


Przypisy

  1. ↑ Grażyna Dąbrowska, W kręgu polskich tańców ludowych, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1979, s. 222-223, ISBN 83-205-3194-2.
  2. ↑ https://www.etnozagroda.pl/gorale-podhalanscy/tance-goacute-rali-podhalanskich-cz-2-taniec-zboacute-jnicki
  3. ↑ Urszula Ruzik-Kulińska (red.), 100 tańców, Na Ścieżkach Wiedzy : encyklopedia, Warszawa: Bellona, 2013, ISBN 978-83-11-12624-4 [dostęp 2025-01-17].
  4. ↑ Mała encyklopedia muzyki. Red. Stefan Śledziński. PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.