Taranto (stacja kolejowa)
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
via Duca d’Aosta, Tarent |
| Zarządca |
RFI, Centostazioni |
| Data otwarcia |
1868 |
| Dane techniczne | |
| Liczba peronów |
6 |
| Liczba krawędzi peronowych |
10 |
| Kasy |
|
| Linie kolejowe | |
| |
Położenie na mapie Włoch ![]() | |
Taranto (włoski: Stazione di Taranto) – stacja kolejowa w Tarencie, w regionie Apulia, we Włoszech. Stacja posiada 6 peronów. Jest jedną z największych stacji kolejowych w regionie. Została otwarta w 1868.
Historia
Budowa stacji Taranto zaczął po zatwierdzeniu projektu linii Bari-Taranto przez Gioia del Colle, która została ukończona 15 września 1868.[1] Dnia 28 lutego 1869 roku stacja była również połączona z Metaponto przez Società per le Strade Ferrate Meridionali, która rozpoczęła budowę linii Jonica. W tym samym dniu zostało również oddane połączenia między stacją i portem w Taranto i otworto pierwszy odcinek linii Battipaglia-Potenza-Metaponto, po jej ukończeniu, otworto główne połączenie kolejowe do Salerno i Neapolu. W roku 1886 Società per le Strade Ferrate del Mediterraneo otworzyło linię Taranto-Brindisi, która zapewniła połączenie (szybsze i bezpieczniejsze) między dwiema stacjami i portem. Stacja Taranto była wspólna dla administracji kolejowej Rete Adriatica i Rete Mediterranea. Do końca XIX w. była najważniejszym węzłem kolejowym, na północ i na Adriatyku, na którym prowadzono cały ruch środków spożywczych i drewna z Kalabrii i Sycylii. Ta została obniżona po otwarciu linii Tirrenica Meridionale, która przeniosła cały ruch kolejowy w kierunku Salerno i Neapolu. Po utworzeniu South Ferrovie del Sud Est stała się źródłem dodatkowych linii regionalnych przez Martina Franca.
Przypisy
Linki zewnętrzne
| Taranto | ||
| Linia Bari – Tarent (114,529 km) | ||
odległość: 8,042 km |
||
| Linia Tarent – Brindisi (0,000 km) | ||
|
odległość: 3,999 km | ||
| Linia Jonica (0,000 km) | ||
|
odległość: 16,386 km | ||
| Linia Bari – Martina Franca – Tarent (112,619 km) | ||
odległość: 1,591 km |
||
