Tenuidactylus
| Tenuidactylus | |||
| Szczerbak & Golubev, 1984[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – T. caspius | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Tenuidactylus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Gymnodactylus caspius Eichwald, 1831 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Tenuidactylus – rodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji (Rosja, Gruzja, Azerbejdżan, Iran, Turkmenistan, Uzbekistan, Kazachstan, Mongolia, Chińska Republika Ludowa, Tadżykistan i Afganistan)[2][3].
Systematyka
Rodzaj zdefiniowali w 1984 roku radzieccy herpetolodzy (Ukrainiec Mykoła Szczerbak i Rosjanin Michaił Gołubiew) w artykule poświęconym systematyce palearktycznych gekonów z opisem nowego rodzaju opublikowanym w czasopiśmie Wiestnik zoołogii[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) Tenuidactylus caspius.
Etymologia
Tenuidactylus: łac. tenuis, tenue ‘smukły’[4]; δακτυλος daktulos ‘palec’[5].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[2]:
- Tenuidactylus bogdanovi Nazarov & Poyarkov, 2013
- Tenuidactylus caspius (Eichwald, 1831)
- Tenuidactylus dadunensis (Shi & Zhao, 2011)
- Tenuidactylus elongatus (Blanford, 1875)
- Tenuidactylus fedtschenkoi (Strauch, 1887)
- Tenuidactylus longipes (Nikolsky, 1896)
- Tenuidactylus turcmenicus (Szczerbak, 1978)
- Tenuidactylus voraginosus (Leviton & Anderson, 1984)
Przypisy
- 1 2 H.H. Щербак & М.Л. Голубев. О родовой принадлежности и внутриродовой структуре палеарктических голопалых гекконов (Reptilia, Gekkonidae, Tenuidactylus gen. n.). „Вестник зоологии”. 1984 (2), s. 52, 1984. (ros.).
- 1 2 P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Tenuidactylus. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
- ↑ R. Midtgaard: Tenuidactylus. RepFocus. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 259.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 75.
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).