Teofil Koruba

Teofil Koruba

Szeregowy
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1896 Zwierzyniec
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1951 Zwierzyniec
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie II RP Bataliony Chłopskie
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-radziecka II wojna światowa Rozbicie więzienia w Pińczowie
Odznaczenia

Teofil Koruba, (ur. 31 marca 1896 w Zwierzyńcu, zm. 14 czerwca 1951 w Zwierzyńcu) – polski działacz ruchu ludowego, weteran wojny polsko-radzieckiej oraz II wojny światowej, jeden z uczestników ataku na niemieckie więzienie w Pińczowie.

Urodził się w wielodzietnej rodzinie chłopskiej w Zwierzyńcu. Jego ojcem był Wawrzyniec Koruba a matką Anna Bąk, utrzymujący się z prowadzenia gospodarstwa rolnego o powierzchni 21 morgów i 184 pręty^[1]. W związku z wybuchem wojny polsko-radzieckiej wstąpił w szeregi Wojska Polskiego. Według dowódców był bardzo dobrym żołnierzem. Przez jego bohaterski czyn została zdobyta wieś Wyszewicze. Czyn ten został doceniony Krzyżem Walecznych^[2].

Po zakończeniu wojny pracował na utrzymanie rodziny jako rolnik i cieśla. W czasie okupacji niemieckiej wstąpił do Batalionów Chłopskich organizowanych w Zwierzyńcu przez Szczepana Korubę. W swoim gospodarstwie przechowywał m.in. broń dla placówki BCh. Brał również udział 13 lipca 1944 w rozbiciu niemieckiego więzienia w Pińczowie. Teofil Koruba zmarł 14 czerwca 1951 i został pochowany na cmentarzu w Szańcu^[3].

W 2024 umieszczono w Zwierzyńcu tablicę marmurową poświęconą m.in. Teofilowi Korubie o treści: Chwała partyzantom BATALIONÓW CHŁOPSKICH wśród których byli mieszkańcy Zwierzyńca st.starż. Szczepan Koruba ps. Bosman, Jan Czerwiński, Jan Domagała, Józef Kański, Teofil Koruba, Franciszek Staroń, Henryk Wilczyński oraz Ludwik Domagała ps. Skowronek z Armii Krajowej.To oni w latach 1939-1945 ryzykowali życiem walcząc o wolność dla Narodu Polskiego^[4].

• Robert Zwierzyniecki: Ród Korubów. Ziemia Szaniecka. Wyd. 1. Kraków: 2025. ISBN 978-83-8414-035-2.