Teresa Starmach

Teresa Starmach
Data i miejsce urodzenia

16 października 1949
Kraków

Data i miejsce śmierci

30 lipca 2023
Kraków

Zawód, zajęcie

nauczycielka, samorządowiec

Alma Mater

Akademia Pedagogiczna w Krakowie

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Srebrny Krzyż Zasługi

Teresa Barbara Starmach (ur. 16 października 1949 w Krakowie[1], zm. 30 lipca 2023 tamże[2]) – polska nauczycielka, działaczka samorządowa i społeczna, w latach 1998–2002 wiceprezydent Krakowa.

Życiorys

Absolwentka X Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie, ukończyła następnie studia na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Technicznym Akademii Pedagogicznej w tym mieście. Od 1976 do czasu przejścia w 2003 na emeryturę pracowała jako nauczycielka fizyki w XV Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie, następnie podjęła pracę w ośrodku szkolno-wychowawczym[1].

W 1980 wstąpiła do „Solidarności”, brała udział w tworzeniu drugoobiegowego pisma „Hutnik” związanego ze związkowcami Huty im. Lenina[3]. Od 1981 do 1998 zasiadała w zarządzie Regionu Małopolska NSZZ „S”. W 1998 została wybrana (z listy Akcji Wyborczej Solidarność) na radną miejską Krakowa, weszła w skład zarządu miasta Andrzeja Gołasia jako jego zastępca ds. edukacji[1]. Od 2002 związana z Platformą Obywatelską, z jej ramienia uzyskała reelekcję w wyborach miejskich[4].

W 2006 uzyskała mandat radnej sejmiku małopolskiego III kadencji. Nie utrzymała go cztery lata później, radną wojewódzką IV kadencji została jednak w 2011 w ramach uzupełnienia składu sejmiku. Weszła w skład zarządu oddziału stowarzyszenia Wspólnota Polska[1]. W 2014 bez powodzenia ubiegała się o ponowny wybór do sejmiku województwa. W 2015 bezskutecznie kandydowała do Sejmu[5], objęła w tymże roku mandat radnej sejmiku V kadencji, zastępując Bogusława Sonika[6]. W 2018 nie ubiegała się o reelekcję.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2012 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7][8]. W 2023 przez prezydenta Andrzeja Dudę została odznaczona pośmiertnie Krzyżem Komandorskim tego orderu[9].

W 2002 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi[10], a w 2020 Krzyż Wolności i Solidarności[11]. W 2010 wyróżniona Medalem „Niezłomnym w słowie”[12].

Przypisy