The Allman Brothers Band

Allman Brothers Band

The Allman Brothers Band (1969)
Pochodzenie	Jacksonville
Gatunek	rock improwizacyjny, rock, blues, blues-rock, southern rock, rock psychodeliczny, hard rock, country rock
Aktywność	1969–1976 1978—1982 1989—2014
Byli członkowie
Gregg Allman Duane Allman Berry Oakley Butch Trucks Jaimoe Johanson Marc Quinones Oteil Burbridge Derek Trucks Warren Haynes Dickey Betts Chuck Leavell Lamar Williams David Goldflies Dan Toler Frankie Toler Mike Lawler Johnny Neel Allen Woody Jack Pearson Jimmy Herring
Strona internetowa

The Allman Brothers Band – amerykański zespół rockowy założony w marcu 1969 w Jacksonville na Florydzie^[1]. Reprezentował style i gatunki, takie jak hard rock, jazz-rock, southern rock, folk rock i country rock, jam rock i blues-rock. Był jedną z bardziej znaczących i wpływowych grup rockowych XX wieku.

Muzycy zespołu, już przed powstaniem grupy, ale i w pierwszych latach jej istnienia, intensywnie pracowali jako muzycy studyjni, grając dla całej gamy współczesnych im gwiazd muzyki rockowej i popowej. Spośród muzyków tworzących grupę wyróżniał się jej frontman Duane Allman, który został okrzyknięty jednym z najlepszych gitarzystów bluesowych swego pokolenia^[1].

Grupę założyli bracia Allmanowie: Gregg (instrumenty klawiszowe) i Duane (gitara), którzy wcześniej grali w zespole R&B-owym The House Rockers^[1]. W 1964 utworzyli formację Allman Joys, z którą dokonali pierwszych nagrań studyjnych^[1]. Ponadto występowali przez krótki czas w grupie Five Minutes, a w latach 1967–1968 występowali jako muzycy sesyjni zespołu The Hour Glass, z którą nagrali albumy: The Hour Glass (1967) i Power of Love (1968)^[1]. Nagrali też album z zespołem 31st of February^[1].

W 1969 stworzyli zespół The Allman Brothers Band, której nadali nazwę od swojego nazwiska (pol. Zespół braci Allmanów). Dołączyli do nich: gitarzysta Dickey Betts, basista Barry Oakley i perkusista Butch Trucks. W pierwszych latach istnienia wydali w tym składzie dwa albumy: The Allman Brothers Band (1969) i Idlewild South (1970)^[1], które zostały docenione przez krytyków. Dziennikarz magazynu „Rolling Stone” George Kimball opisał grupę jako „najlepszy rockandrollowy zespół jaki powstał w tym kraju w ciągu ostatnich pięciu lat”^[2]. Przełomowym momentem w ich karierze był koncert, który dali w Fillmore East w Nowym Jorku. Występ, zarejestrowany i wydany na płycie pt. At Fillmore East (1971), ukazał zespół jako jedną z najlepszych rockowych grup koncertowych. Muzycy podczas koncertów, wprowadzając typowe dla jazzu elementy improwizacji, rozwijali swoje krótkie studyjne utwory w długie, niekiedy sięgające 40 minut, improwizowane solówki instrumentalne oraz jamy.

29 października 1971 Duane Allman zginął w wypadku motocyklowym^[1]. W listopadzie 1972 w niemal identycznych okolicznościach zmarł basista Berry Oakley^[1]. Zespół z czasem skompletował nowy skład – do grupy dołączył basista Lamar Williams^[1], a dotychczasowy drugi gitarzysta Dickey Betts został wysunięty na czoło. Jego styl gitarowy, w którym wyraźnie słuchać wpływy muzyki country, nadał grupie nowe brzmienie. Ponadto do zespołu dołączył drugi klawiszowiec, Chuck Leavell^[1], co znacznie pogłębiło dotychczasowe brzmienie zespołu. W 1973 formacja w nowym składzie osiągnęła szczyt popularności, występując na festiwalu Grad Prix Rececorse w Watkin’s Glen w stanie Nowy Jork^[1], gdzie dała wielogodzinny koncert dla 600 tys. słuchaczy. W tym okresie wydała kilka albumów: Brothers and Sisters (1973), Win, Lose or Draw (1975), The Road Goes on Forever (1975) i Wipe the Windows, Check the Oil, Dollar Gas (1976)^[1]. Niedługo później rozpoczął się kryzys w grupie, związany z tarciami wewnętrznymi i problemami z narkotykami (Allman zeznawał przeciwko współpracownikowi, Johnowi Herringowi, w sprawie o handel narkotykami, co podzieliło członków formacji), który doprowadził do rozwiązania się zespołu w 1976^[1].

Zespół powrócił w październiku 1978, ale w odświeżonym składzie – do Allmana, Bettsa, Johansona i Trucksa dołączyli gitarzysta Dan Toler i basista David Goldflies^[1]. W 1981 doszło do kolejnych roszad w Allman Brothers Band: z grupy odszedł Johanson, dołączyli perkusista David Toler i klawiszowiec Mike Lawler oraz powrócił klawiszowiec i wokalista Chuck Leavell^[1]. W tym samym roku premierę miał kolejny album zespołu pt. Brothers of the Road, a także składanka przebojów pt. The Best of Allman Brothers Band^[1]. W następnym roku zespół ponownie się rozpadł^[1].

Ponowny powrót na scenę nastąpił w 1989, a do Allmana, Bettsa, Johansona i Trucksa dołączyli: gitarzysta Warren Haynes, klawiszowiec Johnny Neal i basista Allen Woody^[1]. Okres lat 90. można uznać za najbardziej płodny artystycznie w historii grupy. Zespół zaznaczył swoje istnienie w XXI wieku nowymi, znakomitymi albumami i trasami koncertowymi. Grupa odzyskała formę, nagrywając serię albumów docenionych przez krytyków: Dreams (1989) i Seven Turns (1990) i koncertowy Live at Ludlow Garage 1970 (1990)^[1].

W 2014 Warren Haynes i Derek Trucks ogłosili odejście z zespołu^[3]. Ostatni koncert formacji odbył się 28 października 2014 roku w Beacon Theater w Nowym Jorku^[4].

Do największych przebojów grupy należały: „Whipping Post”, „Midnight Rider”, „Revieval”, „Blue Sky”, „Ramblin’ Man”, „In Memory of Elizabeth Reed”, „Les Bres in A Minor” i „High Falls”.

• Gregg Allman – instrumenty klawiszowe, śpiew
• Duane Allman – gitara, sitar
• Dickey Betts – gitara, śpiew
• Oteil Burbridge – gitara basowa
• David Goldflies – gitara basowa
• Warren Haynes – gitara, śpiew
• Jai Johanny Johanson – perkusja
• Chuck Leavell – instrumenty klawiszowe
• Johnny Neel – instrumenty klawiszowe
• Berry Oakley – gitara basowa
• Jack Pearson – gitara
• Marc Quiñones – instrumenty perkusyjne
• David Frankie Toler – perkusja
• Butch Trucks – perkusja
• Lamar Williams – gitara basowa
• Allen Woody – gitara basowa
• Derek Trucks – gitara

• 1969 The Allman Brothers Band
• 1970 Idlewild South
• 1971 At Fillmore East [live]
• 1972 Eat a Peach
• 1973 Brothers and Sisters
• 1975 Win, Lose or Draw
• 1976 Wipe the Windows, Check the Oil, Dollar Gas
• 1979 Enlightened Rogues
• 1980 Reach for the Sky
• 1981 Brothers of the Road
• 1990 Seven Turns
• 1991 Shades of Two Worlds
• 1991 Live at Ludlow Garage - 1970
• 1992 An Evening With the Allman Brothers Band
• 1994 Where It All Begins
• 2000 Peakin' at the Beacon [live]
• 2002 American University 12/13/70 [live]
• 2003 Hittin' the Note
• 2003 At Fillmore East [Deluxe Edition] [live]
• 2003 Live at the Atlanta International Pop Festival
• 2003 American University W.D.C. [live]
• 2003 S.U.N.Y. at Stonybrook, Stoneybrook
• 2004 One Way Out

• 1995 roku zespół został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame^[5].
• Piosenki Ramblin’ Man i Whipping Post zostały umieszczone na liście 500 piosenek które ukształtowały rock utworzonej przez Rock and Roll Hall of Fame
• 1975 Jessica – Grammy za najlepszy utwór instrumentalny

• All Music Guide